12زيرا اين كار اسباب هدايت بشريت را فراهم كرد و به اسلام و مسلمانان عزت و عظمت بخشيد.
بر انسان فهيم و متفكر است كه در اين باره بينديشد كه اگر در آن روز، كفار شكست نمى‌خوردند، بر سر مسلمانان چه مى‌آمد و چه فاجعۀ عظيمى بر سر انسانيت مى‌باريد و آنچه به دست آمد از تلاش و فداكارى مسلمانان همه از بين مى‌رفت و رشادت‌ها و سختى‌هاى فراوان آنان به فنا مى‌گراييد. پس بر انسان عاقل است كه سر بر سجده شكر بسايد و بر اين نعمت بزرگ خداى را شاكر باشد و عذرخواهى كند از ناتوانى خود در قيام به حق و عدالت و درخواست توانمندى در قيام به حق را بنمايد.
در نتيجۀ اين تفكر و تأمل، به قدرشناسى از اولياى دين برخيزد و شكرگزار وجود آنان باشد و در نهايت، راضى به مخالفت با آنان و دستورات آنها نشود و به حكم مروّت به احكام آنان گردن نهد. بدينسان عظمت روز مباهله را در نفس خويش كامل نمايد و در جهت حفظ جايگاه آن تلاش كند. 1
سپس به اعمال روز مباهله اشاره مى‌كند و آنها را برمى شمارد و با استناد به كلام شيخ صدوق چنين مى‌گويد:
«اين روز را روزه بدار به جهت شكر خدا و غسل كن و لباس نظيف بپوش و آن را خوش‌بو گردان. در اين روز با آرامش و وقار باش و اگر مى‌توانى به يكى از مزارهاى شريفه برو و يا پا به صحرا بگذار و از منزل خارج شو. سپس به نماز بايست و تسبيح و حمد خداى را به جا آور. هفتاد مرتبه استغفار نما. پس از آن دست‌ها را به سوى آسمان بلند كن و دعاى مباهله را بخوان. 2
مؤلف گران قدر، در ادامه به‌دعاى پيامبر (ص) در روز مباهله اشاره مى‌كند وبرخى از فقرات آن‌را توضيح مى‌دهد. 3دعاى اميرالمؤمنين نيز در اين روز، از دعاهاى مأثور و مورد توجه است.» 4
نكتۀ ديگرى كه مرحوم ملكى تبريزى به آن توجه داده، كرامت و شرافت ديگرى براى اين روز است؛ زيرا در اين روز على (ع) ، انگشترى خويش را در حال ركوع صدقه داده است.