13سپس با اشاره به آيات 54 و 55 سورۀ مباركۀ مائده، به برخى فضائل و رشادت‌هاى حضرت امير (ع) اشاره مى‌كند، كه مورد اتفاق عامه و خاصه است. 1
روز نزول سورۀ «هل أتى»
روز بيست و پنجم ماه ذى الحجه نيز از جايگاه بلندى برخوردار است؛ زيرا روز نزول سورۀ مباركه «هل أتى» است كه موجب كرامتى ديگر بر اهل بيت پيامبر (ص) گرديد. مؤلف نيز در اين باره به تفصيل وارد شده و با استناد به روايات فراوان و به تعبير ايشان مستفيضه، داستان آن را نقل مى‌كند. سپس به دوستداران سفارش مى‌كند كه شكرانۀ اين روز بزرگ را به جاى آورند و از تمام وجوه شكر؛ مانند روزه و صلوات و غير آن بهره ببرند و قدر آن را به خوبى بشناسند. 2
خاتمه
در خاتمۀ اين فصل كه اختصاص به ماه ذى حجه دارد، ابتدا به روزهاى بيست و ششم و بيست و هشتم و بيست و نهم اشاره مى‌كند كه برخى دشمنان اسلام؛ از جمله مروان حمار به هلاكت مى‌رسند و سپس روز آخر ماه را با توضيح بيشترى وارد مى‌شود و اعمال آن را از دو ركعت نماز مخصوص و آداب آن بيان مى‌كند. 3
در اين جايگاه جناب ميرزا جواد ملكى (رحمة الله عليه) ، استحباب اين نماز را در آخر ماه ذى الحجه دليلى بر صحت روايات خاص دربارۀ مقام ماه ذى الحجه مى‌گيرد و دعاى اين روز را كه روز آخر سال قمرى است، مناسب‌ترين راه علاج امراض و برآورده شدن حوائج مى‌داند و چنين مى‌فرمايد:
«فاحتفظ واغتنم واشكر ربّك ونبيك وإمامك بما منّوا به عليك من الهدايۀ إلى طرق النجاۀ، والوصول إلى أتمّ السعادات، ورفيع الدرجات. . .» . 4
«پس حفظ كن و مغتنم بشمار و شكرگزار پروردگار و پيامبر و امامت باش، به خاطر همه نعمت‌هايى كه در راه هدايت به راه‌هاى نجات و پيروزى و رسيدن به سعادت كمال و درجات بلند و ارزشمند به تو عنايت كرده است.»