94. فتاوى و نظريات مرحوم نراقى، در مواقعى بسيار سخت و دشوار است. ايشان ضمن ذكر نيّت‌ها در اعمال عمره و حج تمتع، مى‌فرمايند:
«حاجى. . . بايد بداند كه معنى احرام، حرام كردن امورى چند است كه پيش از احرام بر او حلال بود و بايد اين معنى را در وقت نيت در خاطر خود بگذراند و نيز بايد معنى عمره را بداند؛ يعنى در وقت نيت، هنگامى كه لفظ عمره را بر زبان جارى مى‌كند، متذكر شود كه عمره عبارت است از پنج عملى كه مذكور شد و بعد از نيّت بلا فاصله شروع كند به تلبيه گفتن. . .» 1
ايشان همچنين در شروع طواف مى‌فرمايد:
«لازم است جزء اول بدن؛ يعنى انگشتان بزرگ پاها در برخى و بينى در برخى از مردم مقابل جزء اول حجرالاسود باشد! ! عبارت اينچنين است:
. . . و نظر به اين كه مقارنت شده است و همچنين لازم است‌كه در ابتداى طواف جزء اول بدن، مثل انگشتان بزرگ‌ها در اكثر مردم، يا بينى در بعضى مردم مقابل جزء اول حجر الأسود باشد.»
سپس مى‌افزايد:
«پس واجب است كه بايستد و يكى از دو طريق را به عمل آورد تا مقارنت و مقابلۀ مذكورتين به عمل آيد. . .»
آنگاه دو طريق را شرح مى‌دهند كه در صفحات (17 تا 21 كتاب؟ ؟ ؟) مشروح آن آمده است:
«حال تصور بفرماييد درآن شلوغى جمعيت، اگركسى بخواهد جلو حجرالأسود ومحاذى آن بايستد وبخواهد انگشتان بزرگ پا يا بينى خود را با حجرالأسود تنظيم وسپس نيت كرده، طواف را آغازكند، چه به‌روزش خواهد آمد وآيا اساساً چنين كارى مقدور است؟
ايشان خود به مشقتِ اين كار اذعان نموده و در؟ ؟ ؟ صفحه 19 مى‌نويسد:
«. . . و چون كه مقابل نمودن با وجود ازدحامِ بسيار و تقيد