29و بنى اسرائيل از موسى (ع) خواستند كه از خدا بخواهد دفع عذاب از آنان نمايد: ( قالُوا يا مُوسَى ادْعُ لَنا رَبَّكَ بِما عَهِدَ عِنْدَكَ لَئِنْ كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ) ؛ 1
و قرآن كريم استغفار ابراهيم براى پدر را اينگونه حكايت مى‌كند: ( إِلاَّ قَوْلَ إِبْراهِيمَ لأَِبِيهِ لأََسْتَغْفِرَنَّ لَكَ وَ ما أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَىءٍ) ؛ 2
و پيامبر خاتم افضل انبياى الهى است و داراى مقام محمود و مقام شفاعت و به فرمودۀ قرآن او داراى مقامى است كه اگر براى افرادى از امتش طلب استغفار كند پذيرفته مى‌شود؛ ( وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِيماً) ؛ 3
«و اگر اين مخالفان، هنگامى كه به خود ستم مى‌كردند (و فرمانهاى خدا را زير پا مى‌گذاردند) ، نزد تو مى‌آمدند و از خدا طلب آمرزش مى‌كردند و پيامبر هم براى آنها استغفار مى‌كرد، خدا را توبه پذير و مهربان مى‌يافتند.»
و اين آيه براى همه مسلمانان و مؤمنان بشارتى است مهم كه خداوند پيامبر را وسيلۀ آموزش آنان قرار داد و اگر چه خداوند بهصورت عام وعدۀ پذيرش توبه و استغفار را در قرآن داده است، اما اين آيه اميد را دو چندان مى‌كند؛ زيرا جواز درخواست شفاعت از او، وعدۀ پذيرش استغفارِ او از جانب خدا را حتمى مى سازد.
پس نويد آمرزش در اين آيه، همۀ اوليا، صالحان و علما را بر آن داشته است كه در زيارت پيامبر، اين آيه را قرائت كنند. سپس در كنار قبر پاك و مطهرش درخواست استغفار نمايند تا طبق وعدۀ خود، آنان را بيامرزد.
و حتى بيشتر علماى اهل سنت را، كه زيارتنامه‌اى براى پيامبرخدا (ص) نقل كرده‌اند وا داشته است تا آن را در زيارتنامهشان درج كنند؛ عبدالله بن قدامه در «المغنى» زيارتنامه‌اى را از حضرت فاطمه (عليها السلام) نقل مى‌كند كه پيامبر به او آموخت و فرمود: هرگاه به مسجد وارد شدى، نزديك قبر، پشت به قبله و رو به قبر بايست و بگو:
«السَّلاَمُ عَلَيكَ أَيهَا النَّبِى. . . (وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ. . . أَتَيتُكَ مُستَغفِراً مِن ذُنُوبِى» . 4
و امام محمد غزالى در اِحياء العلوم مى‌نويسد: نزديك قبر پيامبر، رو به قبله تحميد و تمجيد بارى تعالى گويد، به پيامبر درود بسيار فرستد و بگويد: «اللَّهُمَّ إِنَّكَ قُلْتَ: (وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ. . .)» .