67شفاعت كرد و جان بسيارى را نجات داد. بديهى است آن حضرت، چون معصوم و از هر لغزش وخطا مصون بود، هر موضعى كه مى‌گرفت، همان راه صحيح و موضعگيرى درست بود. همچنين دعاى امام (عليه السلام) براى ايمنى از شرّ مسلم بن عقبه و نيز پناه بردن به قبر پيامبر (ص) نقشى اساسى در مصون ماندن خانواده و ديگر پناهندگان به آن بزرگوار، از شرّ ستمگران شام داشت.
مرحوم علامه مجلسى در مورد روش برخورد امام سجاد (عليه السلام) در واقعۀ حرّه مى‌نويسد: آن حضرت مورد اكرام واحترام مسلم بن عقبه قرار گرفت و اهل بيت و وابستگان آن بزرگوار از مصيبت حرّه در امان ماندند؛ حتى در زمان مروانيان نيز آن حضرت از بزرگان آن زمان نزد حاكمان مروانى به شمار مى‌رفت. 1
پيشگويى پيامبرخدا (ص) از فاجعة حرّه:
در نصوص و منابع تاريخى آمده است: روزى پيامبر (ص) از حرّۀ زُهره - كه در همان منطقة حرّة واقم قرار دارد - عبور مى‌كرد، ناگهان كلمۀ استرجاع را بر زبان آورد، همراهان حضرت ترسيدند وگمان كردند كه حادثه‌اى درحال وقوع است! پيامبر (ص) فرمودند: «كلمۀ استرجاع (إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيهِ رَاجِعُون) به خاطر اين سفر نيست، بلكه در اين حرّه كه مى‌بينيد، برجستگانى از امت من، بعد از اصحابم كشته خواهند شد.» 2
آيا كشته شدگان فاجعة حَرّه، شهيدند؟ !
با مراجعه به نصوص و اطلاقات و. . . مى‌توان استفاده كرد كه كشته شدگان حرّه شهيد محسوب مى‌شوند و اگر بعضى منابع و كتب و يا در افواه مردم از آنها با عنوان «شهيد» ياد شده، شايد به همين دلايل باشد:
1. (وَ الَّذينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ أُولئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ وَ الشُّهَداءُ عِنْدَ رَبِّهِم) 3گرچه ممكن است شهادت در اين آيه، به معناى «شهادت بر اعمال» باشد، همچنان‌كه از آيات ديگر قرآن استفاده مى‌شود كه پيامبران گواه اعمال امت‌هاى خود هستند و پيامبر اسلام (ص)