43توهين آميزى به او گفت: اى وَبْر7 از كوه (قدوم ضأن) آمده و به ما آويخته‌اى؟ ! سرانجام، اين اختلاف سبب شد كه پيامبر (ص) چيزى به وى ندهد.8
ابن عبد البرّ نوشته است: «أسلم أبو هريرۀ عام خيبر و شهدها مع رسول الله - صلّى الله عليه [وآله] و سلّم -» .9
ابو هريره در سال فتح خيبر اسلام آورد و در آن جنگ با پيامبرخدا (ص) همراه بود.»
ابوهريره، در صُفّه
به نقل از بسيارى از مورّخان، ابوهريره بعد از مسلمانى، در صفّه زندگى مى‌كرد و همراه صفه نشينان بود. هنگام مسلمان شدنش سى ساله بود و حرص فراوانى در شنيدن سخنان پيامبر (ص) داشت.
او در خوردن غذا و سير كردن خود جدّيت داشت و در اين مورد زبانزد بود.
در جايى مى‌گويد: «در صفّۀ مسجد زندگى مى‌كردم، روزى با روزه تا شام به سر بردم و همچنان از شكم گرسنه رنج مى‌بردم، در اين هنگام براى قضاى حاجت از مسجد دور شدم، چون برگشتم طعامى راكه اغنياى قريش براى اهل صفّه مى‌فرستادند، خورده بودند، با خود گفتم: اكنون كجا بروم؟ كسى گفت: نزد عمر بن خطاب برو، در حالى كه عمر مشغول تعقيب نماز بود، به نزد وى رفتم، منتظر ماندم تا از نماز فارغ شد، چون به خانه رهسپار شد، نزد وى رفته، گفتم: قرائت مرا گوش كن. در حالى كه جز طعام نظرى نداشتم، عمر نيز به آياتى چند از سورۀ آل عمران كه تلاوت نمودم، گوش داد، ولى هنگامى كه به خانه رسيد داخل خانه شد و مرا به حال خود گذاشت.»10
مانند همين ماجرا را براى ابوبكر نقل مى‌كند و مى‌گويد: «او هم به من توجّهى نكرد.» و نيز مى‌گويد: «جعفر بن ابو طالب در نظرم محبوب است و از اين رو مى‌گفت:
«أفضل أصحاب الرسول، جعفر بن أبى طالب» .11
«برترين فرد در بخشندگى، در ميان اصحاب پيامبر، جعفر بن ابى طالب است.»
علت اين مسأله را هم خودش نقل كرده و گفته است: «هرگاه براى سيركردن شكم خود، نزد جعفر مى‌رفتم، او مرا سير مى‌كرد.»
وى در جنگ صفين، هنگام خوردن شام و نهار، بر سر سفرۀ معاويه مى‌نشست و هنگام نماز پشت سر على بن ابوطالب (ع) مى‌ايستاد و هرگاه جنگ شدت مى‌گرفت، به كوه‌هاى اطراف مى‌رفت. وقتى دليل اين كارش را پرسيدند، گفت:
«مضيرۀ معاويۀ أطيب و أدسم و الصّلاۀ خلف علىّ (ع) أفضل» .12
«سفرۀ معاويه بهتر و چرب‌تر است ولى نماز پشت سر على (ع) فضيلت بيشترى دارد.»
در بارۀ تمايل شديد ابوهريره به سير كردن شكم، مورّخان اهل سنت هم اشاراتى دارند؛ براى نمونه، ابن عبد البرّ، مى‌نويسد:
« ثمّ لزمه وواظب عليه رغبۀً فى العلم راضياً بشبع بطنه فكانت يده مع يد رسول الله - صلّى الله عليه [وآله] و سلّم» .13
«ملازم پيامبر بود و او را مواظبت مى‌كرد، به خاطر رغبتى كه به علم داشت و حرصى كه بر سير كردن شكم داشت، همواره دست او در سفرۀ پيامبر خدا (ص) بود.»
ابوهريره، به همين دليل، كه تمايل فراوانى به سير كردن شكم خود داشت، در زمان معاويه و چنانكه اشاره داشتيم، در ماجراى جنگ صفين، لقب «شيخ المضيره» را به خود گرفت.
«اين لقب در زمان معاويه به او داده شد. مضيره، نام غذايى مخصوص، لذيذ و منحصر به فرد بود، كه از طرف دستگاه خلافت اموى، براى نويسندگان و شاعران وقت، كه با حكومت همكارى داشتند و به دعوت معاويه در سفره‌هاى دربار حضور