52
مشركانى كه على در جنگ احد آنان را به هلاكت رساند:
1. طلحة بن ابي طلحه؛ بنا به قول ابن اسحاق و واقدى، على (ع) او را كشته است.202
2. ابوسعيد بن ابى‌طلحه؛ ابن اسحاق، سعد بن ابى وقاص و ابن هشام گفته‌اند، على بن ابى‌طالب وى را كشته است.203
3. ارطاة بن عبد شرحبيل كه به دست على كشته شد و واقدى نيز مؤيد آن است.204
4. صؤاب غلام حبشى بنى عبدالدار؛ ابن هشام در باب قاتل وى سه روايت آورده: اولى على و دومى سعد بن ابى وقاص و سومى ابودجانه را معرفى كرده است.205
5. ابوحكم بن اخنس بن شريق؛ بنابر قول ابن اسحاق و واقدى، على او را كشته است.206
6. عبد الله بن حميد بن زهير كه على (ع) او را كشته و ابن اسحاق نيز آن را تأييد كرده است.207
7. ابو اميّة بن ابي حذيفة بن مغيره كه بنابر قول ابن اسحاق و واقدى، على (ع) او را كشته است.208
مشركانى كه در جنگ احزاب و پس از آن به دست على (ع) كشته شدند
1. عمروبن عبد ودّ؛ بنا به قول ابن اسحاق و واقدى، على قاتل وى درجنگ احزاب بوده است.209
2. نوفل بن عبد الله بن مغيرۀ مخزومى؛ در جنگ احزاب كشته شد و واقدى در مورد كسى كه وى را كشت، دو روايت آورده؛ اول زبير بن عوام. دوم على (ع) .210
3. كشتار تعدادى از اسراى بنى قريظه كه واقدى در باب جنگ بنى قريظه گفته است: و كسانى كه على و زبير آنان را به هلاكت رساندند. . .211
5 و 4. ابن اسحاق در بارۀ جنگ بنى مصطلق گفت: على بن ابى‌طالب دو تن از مردان آنان، مالك و پسرش را كشت.212
6. مرحب يهودى؛ بنابر روايت صحيح مسلم، على (ع) او را در جنگ خيبر كشت.213
7. حارث، برادر مرحب؛ على او را در جنگ خيبر كشته و واقدى نيز مؤيد آن است.214
8. عامر يهودى؛ على او را در خيبر به هلاكت رساند و واقدى نيز آن را تأييد كرده است.215
9. كشتار تعدادى از يهود خيبر كه به روايت ابن اسحاق استناد مى‌شود.216
10. حويرث بن منقذ؛ بنابر قول ابن اسحاق على وى را در جنگ فتح مكه كشت و او يكى از كسانى بود كه پيامبر (ص) دستور قتل وى را صادر كردند؛ حتى اگر وى را زير پرده‌هاى كعبه بيابند!217
11. مردى از هوازن و پرچمدار آنان؛ بنابر قول ابن اسحاق، على (ع) با مشاركت مردى از انصار او را در جنگ حنين به هلاكت رساند.218
بنابر آنچه گذشت، شجاعت على (ع) ثابت گرديد. چنانكه تعدادى از مشركان را در جهت يارى دين خداوند عزّوجلّ به هلاكت رساند.
سريه‌هايى كه پيامبر گرامى (ص) على (ع) را به فرماندهى فرستاد
سريۀ على (ع) با بنى سعد بن بكر در فدك:
پيامبر (ص) ، على (ع) را در شعبان سال ششم هجرى به سوى قوم بنى سعد در فدك فرستاد. علت آن نيز اين بود كه به آن حضرت خبر رسيد تمامى قوم بنى سعد مى‌خواهند يهود خيبر را يارى كنند. بنابراين، پيامبر، على را به همراه صد نفر به سوى آنان فرستاد كه شب راه رفتند و روز پنهان شدند تا اين كه به همج؛ آبى ميان خيبر و فدك رسيدند. مسير ميان فدك و مدينه شش شب طول كشيد؛ آنان بلافاصله جاسوسى يافتند و از او دربارۀ قوم بنى سعد پرسيدند و او گفت: در صورتى كه ايمن باشم به شما خبر مى‌دهم. آنان او را ايمنى دادند و او راهنمايى‌شان كرد. پس از چندى به آنان حمله‌ور شدند و پانصد شتر و دو هزار گوسفند به غنيمت گرفتند، بنوسعد نيز به سركردگى بربن عليم به ظعن گريختند. على (ع) نمايندۀ