202- نسخۀ شمارۀ M140)8201( فرهنگستان علوم آذربايجان كه در قرن يازدهم كتابت شده و تصوير آن به شمارۀ 1182 در كتابخانۀ آيت‌الله مرعشى نگهدارى مى‌شود. تصويرى از هر دو نسخه به لطف آقاى حافظيان در اختيار بنده قرار گرفت. از ايشان سپاسگزارم.
نسخۀ اوّل، گرچه به لحاظ خط زيباتر است، اما افتادگى‌هاى فراوان داشته و به‌خصوص برخى از تعابير عربى از آن نانوشته مانده است. به عكس، نسخۀ دوم از لحاظ خط نازيبا و ريزتر، اما كامل‌تر است. مواردى را كه در نسخۀ دوم وجود داشته و در نسخه اوّل نبوده، در كروشه افزوده‌ايم. هر دو نسخه متعلق به قرن يازدهم است.
نسخۀ اول، در ماه صفر 1016؛ يعنى دوازده سال پس از درگذشت مؤلف كتابت شده است. بنابراين، تاريخى‌كه در انتهاى رساله آمده، تنها مربوط به نسخۀ اوّل است و پايان نسخۀ دوم تاريخى ندارد. با اين حال، به دليل آن‌كه در مجموعه‌اى بزرگ قرار دارد كه نود رساله در آن است، آگاهيم كه در قرن يازدهم كتابت شده است.
عنوان رساله در نسخۀ اول، همان عنوانى است كه در آغاز رساله آورديم، اما عنوان بالاى رسالۀ دوم، تنها عبارت «رسالۀ قدميۀ فيضى» است.
رسالۀ قدميۀ من مصنّفات حقايق ومعارف نايبى شيخ ابوالفيض فيضى‌هندى - رحمه‌الله -
بسم الله الرّحمن الرّحيم
قدمِ قلم، در طى مسالك محامد الهى كوتاه است و زبان پيش قدمان مناهج نبوّت، بر صدق اين دعوى گواه؛ رحيمى‌كه سروش عنايتش نواى بشارت اداى وَبَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَ رَبِّهِمْ (يونس: 2) به‌گوش هوش ارباب ايمان واصحاب ايقان رسانيد؛
عليمى‌كه مرشد هدايتش به نعلين نصرت قرين وَ ثَبِّتْ أَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَي الْقَوْمِ الْكافِرينَ مضطربان معركۀ جهاد را [بشارت] ثبات داد؛
ملكى‌كه مجاهدين فى سبيل‌الله را به منشور
يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدامَكُم
نويد فتح [و ظفر] كرامت فرمود؛
قهّارى كه چاوش بارگاه جبروتش تمثال يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصي وَ الأََقْدامِ عاصيان را موى پيشانى گرفته، سلسلۀ دركات در پا انداخت؛ [در پاى انداخت]؛
حكيمى‌كه به رابطۀ وَ لِيَرْبِطَ عَلي قُلُوبِكُمْ وَ يُثَبِّتَ بِهِ اْلأ َقْدام دل‌ها را حيات و قدم‌ها را ثبات بخشيد؛
قادرى‌كه به مقتضاى قدرت واقتضاى حكمت، ثابت قدمان را در پاى لغز «
فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِها » سر داد.
گاه نبى را در پيش راه قربت بدور باش إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوي تأديب وتربيت نمود وگاه ولى را در قدمگاه عزّت به تشريف پاى انداز «قَدَمي هَذِهِ عَلَي رَقَبَةِ كُلِّ وَليّ الله» اطراز اعزاز موهبت فرمود.
عقل شكسته پاى را در فضاى قضاى او، دستگاه قدم نيست؛ و زبان نكته سراى را در اداى ثناى او ياراى دم زدن نه؛ «تَعَالَي جَنَابُ مَعرَفَتِهِ عَنِ‌ِ الأَقدَامِ الأَوهَام» 1 . لمؤلفه:
عقل در راه او قدم نزند