26افراد بسنده كردند.» 12. ابن عمر نقل مى‌كند: «ما با پيامبر خدا صلى الله عليه و آله تنها براى حج اِفراد محرم شده و تلبيه گفتيم»
و در روايت ديگر ابن عون تصريح مى‌كند كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به حج اِفراد اقدام كرد. 23. ابراهيم تيمى از پدرش نقل مى‌كند كه او در ربذه با ابوذر ملاقات كرد و ابوذر به او گفت: عمرۀ تمتّع صرفاً براى ما (اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله وضع شد و اختصاصى به ديگران ندارد. 3و مطابق نقل‌هاى ديگر از ابوذر، انجام دو متعۀ حج و نساء، رخصتى بود كه تنها در اختيار اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله قرار گرفت. 44. ابوموسى اشعرى مى‌گويد: وى پس از رحلت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله تا ايام خلافت عمر به عمره تمتّع فتوى مى‌داد. در يكى از سال‌ها، شخصى به او گفت: خليفه فتواى جديدى صادر كرده و عمره تمتّع را ممنوع ساخته است. او نظر عمر را جويا گرديد و عمر گفت: اگر بخواهيم مطابق قرآن عمل كنيم كه مى‌فرمايد: وَ أَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلّٰهِ. . . 5و اگر بخواهيم مطابق سنّت عمل كنيم كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله تا وقتى ذبح نكرد، از احرام خارج نشد. 6و بنابر حديثى ديگر، به ابوموسى گفت: من مى‌دانم كه پيامبر صلى الله عليه و آله و ياران او به عمرۀ تمتّع رخصت داده‌اند، اما كراهت دارم از اين‌كه مردم در اراك (سرزمين عمره در عرفات) به تمتّعات جنسى مشغول شوند و در حالى‌كه آب غسل از آنان سرازير است عازم حج شوند. 75. سعيد بن مسيب گويد: على و عثمان، هر دو، در عسفان بودند. عثمان مردم را از عمرۀ تمتع نهى مى‌كرد. على عليه السلام - در مقام اعتراض - به او گفت: آيا از چيزى نهى مى‌كنى كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به آن فرمان داده است؟ عثمان گفت: ما را به حال خود واگذار. حضرت فرمود:
نمى‌توانم و چون على عليه السلام عثمان را در عقيدۀ خود مصرّ ديد، خود به انجام حج و عمره فتوى داد. 8آيا رخصت عمرۀ تمتّع اختصاصى بود؟
برخى از رواياتِ مخالف با تشريع عمرۀ تمتع، بر اين پايه است كه رخصت ياد شده ويژۀ اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله و محدود به دوران رسالت بوده است، لذا نمى‌توان به‌عنوان يك حكم دائمى آن را مورد عمل قرار داد! در اين زمينه به‌ويژه از قول ابوذر ادعاهايى وارد شده؛ مثلاً:
1. ابراهيم تيمى از پدرش و او از ابوذر روايت مى‌كند كه گفت: متعه در حج ويژۀ