52نوشته‌هاى ديگرى هم براى ابن عطاءاللّٰه ذكر شده است.

(مجموع كتب او به بيش از 17 مى‌رسد.) ¹شروح حكم عطائيه

شرح‌هايى كه بر حكم عطائيه نوشته شده، زياد است؛ از جمله:

1. ايقاظ الهمم فى شرح الحكم، نوشتۀ عارف و مفسّر مراكشى ابن عجيبۀ حسنى، كه از سادات حسنى و از بزرگان طريقه در قاوى بوده. (61 يا 1160 - 1224) ²2. تنبيه ذوى الهمم، نوشتۀ شهاب‌الدين احمدبن محمد البرنسى معروف به شيخ زروق (846 - 899) مى‌گويند هر بار حكم را تدريس كرده، شرحى بر آن نوشته و اين هفدهمين شرح آن است) .

3. غيث المواهب العليه، ابوعبداللّٰه محمدبن ابراهيم‌بن عبّاد النفزى الرُندى، معروف به ابن‌عبّاد رندى (733 - 792) ³4. احكام الحكم فى شرح الحكم، ابوالطيب ابراهيم بن محمود آقصرايى مواهبى شاذلى حنفى.

5. المِنَح القدسية على الحكم العطائية، عبداللّٰه شرقاوى.

6. الدرر الجوهرية، شيح محمد المدعو بعبدالرؤف المناوى المصرى الشافعى.

7. شرح صفى الدين ابو المواهب.

8. شرح عبدالمجيد الشرنوبى، (م 1348 ه‍. ق.) .

نتيجۀ سخن

خلاصۀ مطلب اين‌كه، در انتساب اين كتاب به ابن عطاء اللّٰه اسكندرانى، جاى گمان و شك نيست، همانگونه كه كسى در انتساب كتاب كافى به كلينى و تهذيب به شيخ طوسى ترديدى به خود راه نمى‌دهد؛ آن‌هم كتابى كه از زمان خودِ مؤلف مورد عنايت و توجه بوده و تا زمان حاضر چندين شرح بر آن نوشته‌اند. حتى نقل مى‌كنند كه شيخ زروق (متوفّاى 899) سى شرح بر آن نوشته است. كتابى كه تا اين درجه از اهميت است و شخصيتى كه اين همه مورد توجه بوده، حتى اگر بپذيريم كه مى‌خواسته كلمات امام حسين عليه السلام را به نام خود نشر دهد،