24
ك - وظايف حج‌گزار
اوّل آن‌كه، نيّت خود را از براى خدا خالص كند؛ به‌نحوى كه شائبۀ هيچ غرضى از اغراض دنيويّه در آن نباشد. پس نهايت احتياط كند كه مبادا در خفاياى دل او نيّت ديگر باشد؛ از ريا و يا احتراز از مذمّت مردم به سبب نرفتن حج و يا قصد تجارت و شغل ديگر. چه، همۀ اينها عمل را از قربت و اخلاص خالى مى‌كند و مانع از مراتب ثواب موعود مى‌گردد و چه احمق كسى است آن‌كه متحمّل اين‌قدر زحمات شده، به‌جهت خيالات فاسدۀ خود بجز خسران فايده‌اى و ثمرى نبرد.
دوّم آن‌كه، از گناهانى كه كرده، توبۀ خالص كند و از حقّ‌النّاس خود را برىء الذّمّه سازد و چنان تصوّر كند كه از اين سفر برنخواهد گشت و وصيّت خود را مضبوط سازد و آمادۀ سفر آخرت شود؛ چه، غرض اصلى اين سفر نيز از جمله تدارك خانۀ آخرت است و تمام محبّت دنيا و اهل و عيال را از دل بيرون كند.
سوّم، بايد على‌الدّوام در فكر و خيالات نفقه و تعلّم مسائل حج باشد؛ جهت اين‌كه حج عملى است قليل الابتلا و عبادتى است كه هميشگى به فعل نمى‌آيد كه تا مسائل آن مثل مسائل