71مقامات مسؤول در عربستان اعلام كرده‌اند كه تا پيش از سال 1420 از معيارى كه تقويم اُمّ‌القرى بر اساس آن تدوين مى‌شود، استفاده مى‌كرده‌اند. اين معيار را شوراى اَعلاى افتاى عربستان (مجلس الإفتاء الأعلى) تعيين كرده و بر اساس آن، اگر سنّ هلال هنگام غروب خورشيد 12 ساعت يا بيشتر باشد همان روز (نه فرداى آن شب) روز اوّل ماه قمرى است. واضح است كه در اين معيار رؤيت يا عدم رؤيت هلال، ملاك نيست بلكه لحظۀ مقارنه و محاسبات نجومى ملاك است. از اين رو ممكن است سنّ يك هلال از غروب شب قبل، منفى 12 ساعت باشد؛ يعنى هنگام غروب شب گذشته (يعنى شب اوّل ماه بر اين اساس) هنوز مقارنه‌اى اتفاق نيفتاده باشد. 1پروفسور يوسف مروه در 13/11/1999 در سخنرانى‌اش در صيدا، اين روش را به‌شدت نقد مى‌كند و مى‌گويد:
تقويم اُمّ‌القرى بر اساس ضوابط درست علمى استوار نيست و مواقعى را كه اساساً رؤيت هلال محال است، اوّل ماه دانسته، به‌طورى‌كه همواره فلكيّون جهان اسلام با وزارت اوقاف و شوراى افتاى عربستان در اين باره اختلاف نظر داشته و درگير بوده‌اند؛ مثلاً استاد حاتم ممدوح ابو زيد از اردن در 23 ماه رمضان 1418، به شوراى افتاى رياض اعتراض كرد كه چرا 24 ساعت قبل از تولّد هلال شوّال را، آغاز ماه شوال دانسته‌اند و شوراى مذكور بدون توجه به موازين شرعى و علمى، پاسخى بى‌ربط داد و نوشت:
«اگر سنّ ماه در وقت غروب خورشيد 12ساعت يا بيشتر باشد، همان روز - نه فردا - اول ماه است؛ زيرا روز شرعى از هنگام غروب خورشيد آغاز مى‌شود!»
مشروح سخنان يوسف مروه را در جلد چهارم «رؤيت هلال» نقل كرده‌ام.
شوراى مذكور از سال 1420 تا 1422 ضابطۀ ديگرى معرفى كرد كه بر اساس آن اگر در غروب روز بيست و نهم ماهِ قبل، ماه بعد از خورشيد غروب كند، فرداى آن، روزِ اوّل ماه است. هرچند اين ضابطه نيز درست نيست ولى از روش قبلى معقول‌تر است.
در سال 1422 دكتر زكى مصطفى طىّ