28ريشه در برخى ويژگى‌ها و عقده‌هاى روانى و عدم مهار بعضى از تمايلات نفسانى دارد.
و خداوند منّان، صورت‌گر شاكلۀ آدمى و عليم بر همۀ قوانين حاكم بر نفسانيات و ويژگى‌ها و نيازهاى فطرىِ انسان، مى‌خواهد كه انسان متمكّن در فرايند «حاجى شدن» در يك ابتلا و امتحان عظيم، خانۀ دل را زير و بم كند و بر همۀ كشش‌هاى درون و محرك‌هاى بيرون و آسيب‌هاى رشد و تعالى شخصيت چيره و حاكم شود.
از همين روست كه در طريق «حاجى شدن» ومصونيت‌يافتن از آسيب‌پذيرى‌هاى روانى و اجتماعى، انسان بايد آنگاه كه لباس بى‌نشان احرام بر تن مى‌كند و تيرگى‌ها را زدوده، با سپيدى همراه مى‌شود، مقابله و مبارزه با آفت‌هاى شخصيت متعادل و متعالى را تمرين و تجربه كند، آنكه مى‌خواهد «حاجى» شود، بايد:
- از خودبينى و خودآرايى پرهيز كند. 1- از راحت‌طلبى و عافيت‌جويى به‌دور باشد. 2- از خود آزارى و ديگرآزارى اجتناب ورزد. 3- از انديشۀ تخريب و تهاجم و پرخاشگرى آزاد باشد. 4- از خود ارضايى و غليان هوس‌ها و كشش‌هاى جنسى رها باشد. 5- از تفاخر و برترى‌طلبى و خودبزرگ‌بينى مبرّا باشد. 6- از زبان و رفتار تظاهر و تزوير و تحقير و توهين جدا باشد. 7چرا كه غالب بودن اين ويژگى‌ها در زندگى فردى و اجتماعى، اصلى‌ترين آفات رشد و اساسى‌ترين آسيب‌هاى شخصيت انسان است.
و «حاجى» كسى است كه با تمرين