38
أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنّٰا جَعَلْنٰا حَرَماً آمِناً وَ يُتَخَطَّفُ النّٰاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ. . . . (عنكبوت: 67)
وجود امنيت كامل در حرم، دليل بى‌مورد بودن احساس ترس مردم عصر بعثت در صورت ايمان آوردن به پيامبر صلى الله عليه و آله و آيين اسلام:
وَقٰالُوا إِنْ نَتَّبِعِ‌الْهُدىٰ مَعَكَ نُتَخَطَّفْ مِنْ أَرْضِنٰا أَ وَ لَمْ نُمَكِّنْ لَهُمْ حَرَماً آمِناً. . . . (قصص: 57)
امنيت زائران عارف در حرم
ورود به حرم (در صورت معرفت به تمام واجبات الهى) سبب در امان ماندن از عذاب دائم:
. . . وَ مَنْ دَخَلَهُ كٰانَ آمِناً. . . . . (آل عمران: 97)
ازامام باقر عليه السلام نقل شده است كه فرمود معناى آيۀ پيشگفته اين است: هركس با معرفت به تمام واجبات الهى، وارد حرم گردد، از عذاب دائم در امان خواهد بود.
(مجمع البيان، ذيل آيه) .
امنيت مجرمان در حرم
در امان بودن شخص مجرم از تعقيب و اجراى حد، در صورت پناهنده شدن به حرم:
إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنّٰاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ. . . . (آل عمران: 96)
إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنّٰاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ. . . * فِيهِ آيٰاتٌ بَيِّنٰاتٌ مَقٰامُ إِبْرٰاهِيمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ كٰانَ آمِناً .
(آل عمران: 96 و 97)
در روايات متعدد به استناد . . . وَ مَنْ دَخَلَهُ كٰانَ آمِناً. . . . آمده است: اگر شخصى در خارج حرم مرتكب جنايت يا سرقتى شده و به حرم پناه آورد، نبايد او را در حرم دستگير و حد جارى كرد اما مى‌توان با ايجاد تحريم اجتماعى و معاملاتى بر او، در حرم، وى را وادار به خروج از آن و سپس دستگير و حد بر او جارى نمود.
(نك: نورالثقلين، ج1، ص371 - 370، ح269 - 267) .
لازم به گفتن است كه مرحوم طبرسى در مجمع البيان «مَقٰامُ إِبْرٰاهِيمَ» را به كل حرم (به عنوان اقامتگاه ابراهيم خليل) تفسير كرده است.
نيز نك: متجاوزان در حرم.