12احوال شهر مكه را محترم شمرده و با ساكنين اين شهر كارى نداشتند؛ ¹«وَ مَنْ دَخَلَهُ كٰانَ آمِناً» . ²

حرمت قتال در مسجد الحرام

«وَ لاٰ تُقٰاتِلُوهُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرٰامِ حَتّٰى يُقٰاتِلُوكُمْ فِيهِ. . .» . ³

نزديك مسجد الحرام كارزار نكنيد، تا اين‌كه ايشان در آنجا به پيكار شما آيند.

اين آيه درگيرى و جنگ در نزديكى خانۀ خدا را نهى مى‌كند؛ زيرا مادام كه مشركان هتك حرمت آن را نكرده‌اند، احترام آن از جانب مسلمانان محفوظ بماند و مرجع ضمير «فيه» كلمۀ «مكان» است كه «عندالمسجد» بر آن دلالت مى‌كند و نهى است از اين‌كه مسلمانان، شروع به جنگ نمايند، مگر اينكه مشركين شروع كننده باشند. ⁴از اين بيان به خوبى پيداست كه مشركين نيز براى كعبه حرمت قائل بوده و قتال در آنجا را جايز نمى‌دانستند و به مسلمين نيز دستور مراعات اين امر را داده است.

با مرور تاريخ عهد جاهليت، مشاهده مى‌شود كه اقوام و طوايف، از هر سوى و مكانى به كعبه روى مى‌آوردند، همچنانكه واليان و خزانه داران كعبه با عطوفت و مهربانى از آنها پذيرايى كرده و مورد اكرام خود قرار مى‌دادند. با همه علاقه‌اى كه اعراب جاهلى به جنگ داشتند، از قتال در مسجد الحرام خوددارى مى‌كردند و اين نشانگر حرمت بيش از حد كعبه و بيت‌اللّٰه الحرام نزد آن‌ها بوده است كه اين حرمت بعد از ظهور اسلام نيز رعايت گرديد.

قبله به طرف كعبه بوده است

قَدْ نَرىٰ تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّمٰاءِ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضٰاهٰا فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرٰامِ وَ حَيْثُ مٰا كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ وَ إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتٰابَ لَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَ مَا اللّٰهُ بِغٰافِلٍ عَمّٰا يَعْمَلُونَ. ⁵

«ما توجه تو را به آسمان، به انتظار وحى و تغيير قبله، بنگريم و البته روى تو را به قبله‌اى كه بدان خشنود شوى بگردانيم. پس روى كن به طرف مسجد الحرام و