56نموده و با جامۀ احرام دربرابر خالق وقوف مى‌كنند. 1از جمله مناسك اين كوه، نوشيدن آب از چشمۀ موسوم به «شيلوة مقدس) است كه دعاى خاصى دارد و روشن كردن عبادتگاه و قربانى و آداب ديگر. به علاوه موسم آن كه معمولا «عيد سايبان بندى» يا «روز استغفار» است. 2طبيعى است كه هنگام بحث از معناى حقيقى اين موسم، آن را با «عيد پاييز» يهوديان سامى شمال مقايسه كنيم.
عيد سايبان بندى يا روز استغفار چيزى است كه در تورات آمده و غالباً با عبارت اختصارى بر آن اطلاق «حج» مى‌شود (سفر القضات، فصل 21، فقره 19 و. . .) و (سفر شاهان نخستين، فصل هشتم، فقره 2 و 65) . 3«بئرالحىّ» ، چاه مقدس
فرقۀ ديگرى از يهود، منطقه‌اى را كه چاه مقدس قرار دارد تقديس مى‌كنند و به سوى آن حج مى‌گزارند. اين فرقه، عقيده دارند كه اينجا سرزمين جد اعلايشان اسحاق فرزند ابراهيم خليل عليه السلام است كه در آن شهر مى‌زيسته و بدرود حيات گفته است.
در تورات آمده است: پس از مرگ ابراهيم عليه السلام خداوند مقام نبوت را به پسرش استحاق داد و اسحاق در كنار «بئرالحىّ الرائى» اقامت گزيد 4و نيز در تورات است كه اسحاق در حيات پدر با مردم اين سرزمين وصلت كرد و مادر وى ساره نام داشت. در خصوص ازدواج اسحاق با ساره، تورات داستانى را آورده كه اين مكان و آب چاه حىّ را در نگاه يهود قداست خاصى بخشيده است. 5منطقۀ «چاه حىّ» در نزديكى شهر الخليل واقع است و الخليل در 44 كيلومترى بيت‌المقدس قرار دارد كه همان شهر «حبرون» قديم است و قبر ابراهيم خليل عليه السلام و همسرش ساره و اسحاق و يعقوب و «رفقه» همسر اسحاق در آن است و مسجد و معبد بزرگى اين قبرها را دربرگرفته است. 6اين پنج تن جايگاه خاصى در نظر برخى يهوديان دارند و لذا قبرهايشان را تقديس نموده و به زيارتشان مى‌آيند و همچنين محلّى است براى آهنگ حج و وسيلۀ تقرب به خدا و تقديم قربانى و نذورات و هدايا و خواندن دعا و گريه و زارى براى برآمدن حوائج و نعيم بهشت و تحصيل رضاى خداوند.