24*
«يُهَلِّلُونَ لِلَّهِ حَوْلَهُ» . (خطبۀ 192)
« (عاشقان بيت‌اللّٰه الحرام) گرداگرد كعبه، تهليل (لاٰ اِلٰهَ اِلّا اللّٰه) را خالص براى خداوند بر زبان جارى مى‌سازند.»
حجاج خانۀ خدا در اين بيان حضرت: «بر گرد خانۀ خداوند طواف مى‌كنند» . در طواف و حجشان نيتى للّٰه‌و خالص دارند. آنان ذكر توحيد و يگانگى خدا را بر زبان و در دل جارى مى‌سازند.
*
«وَ وَقَفُوا مَوَاقِفَ أَنْبِيَائِهِ» . (خطبۀ 1)
«(دعوت شوندگان به خانۀ خدا كسانى هستند كه) پاى بر جاى پا و جايگاه پيامبران الهى مى‌نهند.»
پا جاى پاى انبيا گذاردن و در مقام آن‌ها ايستادن، به‌معناى پيروى از انبياى الهى است كه هركدامشان در اين وادى عشق، حج خانه كرده‌اند. و حاجى در اين مكان، حركت در مسير آن‌ها و پيروى آنان را درنظر دارد.
*
«وَ يَرْمُلُونَ عَلَى أَقْدَامِهِمْ شُعْثاً غُبْراً لَهُ» . (خطبۀ 192)
«(عاشقان بيت‌اللّٰه الحرام) در اطراف خانۀ خدا طواف مى‌كنند، در حالى‌كه موهايشان آشفته و بدن‌هايشان پر گرد و غبار است.»
شيفتگان خانۀ مقصود، به‌محض ديدار كعبه، سر از پا نشناخته، به عشق معبود، با همان سر و وضعِ به‌هم ريختۀ هر مسافر خسته، با جانى تازه و فراموش از رنج سفر، به‌سوى بيت‌اللّٰه الحرام مى‌شتابند.
*
«تَشَبَّهُوا بِمَلاٰئِكَتِهِ الْمُطِيفِينَ بِعَرْشِهِ» . (خطبۀ 1)
«دعوت شوندگان حج بيت‌الحرام مانند فرشتگانى مى‌شوند كه بر گرد عرش الهى طواف مى‌كنند.»
حجاج خانۀ خدا، در طوافشان، بسان فرشتگانى مى‌گردند كه با تمام وجود و از روى اخلاصِ تمام و صفاى دل، بر گرد خانۀ حق مى‌گردند.