29نقل از تهذيب و استبصار از حسن‌بن محبوب از على عليه السلام آورده است كه آن حضرت دربارۀ مردى كه به شخصى درهم‌هايى داد تا به نيابت از او حج مفرده به جاآورد، فرمود: «نمى‌تواند حج تمتع به جاآورد. با صاحب دراهم مخالفت نكند.» 1در اين روايت، امامى كه از او سؤال شده، معلوم نيست. روشن است كه «حسن‌بن محبوب» از امام على عليه السلام روايت نمى‌كند [ زيرا معاصر ايشان نيست ] . اگر مقصود از «على» امير مؤمنان و روايت منقول از امام كاظم يا امام رضا عليهما السلام باشد كه حسن‌بن محبوب معاصر ايشان بوده و از آنها روايت كرده است، بيش از يك واسطه در روايت ارسال هست. محتمل است كه مقصود، از امام، على‌بن موسى‌الرضا عليهما السلام باشد كه حسن‌بن محبوب از ايشان روايت مى‌كند و به سبب تردّد روايت ميان اين دو احتمال، شيخ طوسى در تهذيب آن را موقوفه و غير مستند به يكى از ائمه عليهم السلام مى‌داند. 2صاحب جواهر آن را مضمره شمرده، اما مسؤول در روايت را ناشناخته مى‌داند، 3ولى اشتهار تعبير از امام على، در لسان روايات، به گونه‌اى كه در اين روايت آمده، واشتهار تعبير از ائمۀ همنام ايشان به كنيه يا القاب يا اسم دوم يا سوم، به‌گونه‌اى است كه تعبير به اسم مفرد مى‌شود و گويا اين از خواص روايات مروى از اما على عليه السلام است، كه به احتمال بسيار از ايشان باشد، و در اين صورت مرسله خواهد بود.
7 - آن كه نذر كند پياده به حج برود
معروف در اين مسأله، وجوب وفا به اين نذر مى‌باشد و ادعاى اجماع بر آن شده است و به عنوان فرع اين مسأله حكم جاهايى كه حاجى مجبور است سوار بر كشتى يا مانند آن شود، مطرح گرديده است. امام باقر عليه السلام از پدرانش روايت مى‌كند: از على عليه السلام در اين باره پرسيدند و آن حضرت فرمود:
«در معبر مى‌ايستد تا از آن جا بگذرد.» 48 - مواقيت
در مصادر حديث و فقه امامى، گفته‌اى از امام على عليه السلام در باب مواقيت نيست، اما برخى مصادر سنى، خبرى از ايشان نقل كرده‌اند كه مى‌فرمايد:
«ميقات كسى كه از مدينه، حج يا عمره