70مواقع، جنگ و درگيرى ميان حجاج و غارتگران عرب روى داده و روشن بود كه چه گروهى در اين ميان آسيب مى‌ديدند. در مواقعى نيز كار به مصالحه مى‌رسيد و دزدان با گرفتن مبالغى پول از هر زائر، راه را براى آنان باز مى‌كردند. اين مصالحه‌ها، زمينۀ متهم شدن حافظان كاروان، امير الحاج و يا شتربانان را به همكارى با دزدان فراهم مى‌كرد كه از قديم، به اين مسأله پرداخته شده است.
شاعرى در قرن دهم مى‌گويد: 1از شتربان رشوه گيرد ميرحاج
در دورۀ قاجار نيز گاه ابراز شده است كه طايفۀ حرب كه به كاروان‌ها حمله مى‌كردند، مستظهر به حمايت امير مكه! 2بوده‌اند. اينها مى‌توانست شايعاتى نيز باشد كه سفرنامه‌نويسان از اين و آن مى‌شنيدند.
فرستادن نيرو به همراه كاروان، به ويژه از سوى امير جبل يا شريف مكه، نوعى درآمد براى آنان به حساب مى‌آمد.
گاه نيز سوء استفاده‌هاى ديگرى مى‌شد.
يك نمونه از اين سوء استفاده آن بود كه با اعلان بسته بودن راه جبل، كرايۀ شتر براى بردن حجاج به سمت شام دو برابر مى‌شد و با ساخت و پاخت شريف با شترداران، مبلغى پول به او نيز مى‌رسيد. در گزارشى كه از سال 1317 در دست است، نويسنده همكارى قونسول ايران در جده با شريف مكه را مطرح كرده است كه آنها ابتدا اعلام كردند كه راه جبل مسدود است. در نتيجه همه براى رفتن به سمت شام يا دريا فشار آورده و در اين ميان «حاج شامى، شتر به قيمت گزاف كرايه نموده حركت كردند» . نيمى از حجاج به دليل زيادى كرايه متحيّر و سرگردان مانده بودند. در اين وقت بود كه شريف مكه با قونسول مبلغى گزاف از حمله‌دارها