28مسلمانان حق ورود به مكه و مدينه را دارند و امروز جمعيت جهان به پنج ميليارد نفر مى‌رسد كه تنها يك ميليارد (و شايد كمى بيش از يك ميليارد) آن را مسلمانان تشكيل مى‌دهند، اما هر ساله اين مراسم، با شكوه‌تر از سال‌هاى گذشته برگزار مى‌شود. راستى چرا؟
راز و رمز اين حماسۀ پرشكوه و فرق آن با ساير اماكن و آثار تاريخى را شايد بتوان در موارد ذيل جست و جو كرد:
1. زيارت و ديدار هيچ مكانى - هر اندازه مهم - در طول عمر براى انسان واجب نيست مگر خانۀ خدا.
2. يگانه محلّ امن عالم، شهر مكه است كه همۀ موجودات حتى حيوانات هم آن جا در امانند و هيچ كس حق ندارد حتى مورچه‌اى را آزار دهد، شاخه درختى را بشكند و يا گياهى را لگدمال كند!
3. اماكن تاريخىِ ديگر را ممكن است براى ديدار بزرگان و ميهمانان ويژه خلوت كنند، اما در مكه و حرم امن الهى، همه ميهمانان ويژه‌اند، پادشاه و گدا، عالم و جاهل، فقير و غنى، قوى و ضعيف، همه با هم، مثل هم، در كنار هم، با يك لباس و يك سخن، در گرد خانۀ معبود در حركتند و به راز و نياز مشغول.
4. اگر نگوييم هدف از ديدن آثار و اماكن تاريخى در سراسر جهان به خاطر جذبه‌هاى ظاهرى و پى‌بردن به قدرت و هنرنمايى پيشينيان و نشانه‌هاى تمدن و فرهنگ ملل مختلف است و نه انگيزه‌هاى معنوى، بى‌شك در بيشتر آنها اين جنبه در مدّ نظر است؛ اما به عكس، در كوچ به سرزمين وحى و حضور در مكه و مدينه، تنها و تنها، انگيزه‌هاى معنوى هدف است و تبلور آن را مى‌توان در مشاعر ومواقف، با ديدن آيات و نشانه‌هاى الهى و اوج عبوديت بنده در برابر خالق يكتا، رهايى انسان از همه چيز و همه كس حتى خودش، پيوستن او به خدا و ابديت كاملاً لمس و احساس نمود.
سرزمين تفتيده و سوزان مكه، كه از نظر اقليمى در بدترين وضعيت آب و هوايى قرار دارد، بر اساس روايات صحيح اسلامى بهترين و شريف‌ترين مكان كرۀ خاكى به حساب آمده و خانۀ كعبه، تنها قبلۀ مسلمانان جهان، كه هم خانۀ خدا و هم خانۀ مردم ناميده شده است، بهترين نقطۀ آن است و به شهادت اسناد تاريخى، قدمت اين بنا به دوهزار سال قبل از ميلاد حضرت مسيح مى‌رسد و از آغاز پيدايش هم، مورد توجه و احترام همۀ ملل و مذاهب بوده است.