31نابودى اسلام و به ذلت كشيدن مسلمانان بسته‌اند طرد و نفى كنند و خطرشان را دست كم نگيرند و همانگونه كه در طواف و سعى و ساير مناسك، قدم جاى قدم ابراهيم مى‌نهند، همچون ابراهيم نقاب از چهرۀ نمروديان زمان برافكنند و با شرك و بت‌پرستى و دجال‌هاى قرن، در هر چهره‌اى كه هستند بستيزند و از آنها اعلام برائت كنند و قلب خويش را از كينۀ آنان لبريز سازند و تا هنگامى كه ريشۀ فتنه و فساد بركنده نشود از پاى ننشينند.
بارى، در بحث برائت - به عنوان سياست اصولى حج - چند مطلب را بايد به بررسى نهاد:
1 - برائت در آيين محمد صلى الله عليه و آله
برائت ابراهيمى در آيين جهانشمول اسلام همچنان استمرار يافته و به شكل نهايى خود مى‌رسد. ابراهيم مبارزه با اقطاب شرك و انديشۀ بت‌پرستى را آغاز مى‌كند و محمد صلى الله عليه و آله به تكميل آن مى‌پردازد. بت‌ها را از كعبه بيرون مى‌ريزد و خانۀ خدا را پاكسازى مى‌كند و با بت‌پرستان و مشركان به نبرد برمى‌خيزد و برائت از آنان را با بانگ بلند در موسم حج اعلام مى‌دارد.
آيات متعددى از قرآن به برائت از كافران و مشركان و نبرد با دشمنان خدا و بيزارى از اعمال و جرائم آنان فرمان مى‌دهد. از جمله در آغاز سورۀ مباركۀ ممتحنه، كه به اسوه بودن ابراهيم در امر برائت اشاره دارد، و همچنين در پايان آن سوره، مؤمنان را از دوستى با دشمنان خدا و آنان كه مورد غضب خداوند قرار گرفته‌اند برحذر داشته است.
در آغاز مى‌گويد:
يا اَيُّهَا الّذينَ آمَنُوا لا تَتَّخِذوا عدوّى و عدوَّكم أولياء تلقون اِلَيهم بالمودّة و قد كفروا بما جائكم من الحقّ .
«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد دشمن من و دشمنان خود را دوستان نگيريد و با آنها طرح دوستى نيفكنيد، در حالى‌كه آنها به آيين راستين شما كفر ورزيده‌اند» .
و در پايان مى‌فرمايد:
يا اَيُّهَا الّذين آمَنوا لا تَتَوَلَّوْا قوماً غضب اللّٰه عليهم قد يَئِسوا من الآخرة كما يئس الكفّار من أصحاب القبور . 1«اى ايمان‌آوردگان، با آن گروه كه مورد خشم و غضب خدا هستند دوستى نكنيد، آنها از آخرت مأيوسند همانگونه كه كفار از اهل قبور نااميدند» .