12مى‌كند، خداى را به اسمِ اعظمِ او ياد كند؛ چرا كه اسمِ اعظمِ او براى همه امور مهم، كار ساز و نيز گشايندۀ هرگونه مشكل و معضلى است، سزا است اين چنين خداى را بخواند:
«ألّلهم إنّى أسألك باسمك الذى يَمشى على طَلَل الماء؛ كما يُمشى به على جُدَدِ الأرض، وأسألُك باسمك المَخزون المَكنون عندَكَ، وَ أسألك باسمِكَ الأعظم الأعظم الأعظم، إذا دُعيتَ به أجَبتَ، وإذا سُئلتَ بِهِ أعطيتَ أن تُصلّى على محمّد وآل محمّد»
«خداوندگارا! از تو درخواست مى‌كنم به آن نامى از تو كه بر امواجِ بلند آب چنان مى‌توان راه در نورديد كه در جاده‌هاى هامون و هموار. و از تو مى‌خواهم به آن نامى كه از تو كه نزد تو براى بشر نهان مانده و در خواستِ خود را با نامى از تو در ميان مى‌گذارم كه بسى بزرگ و بسى بزرگ و بسى بزرگ از بزرگتر است، نامى كه اگر بدان تو را بخوانند به در خواست كننده پاسخ مثبت مى‌دهى و اگر از رهگذر آن به درگاه تو روى آورند خواسته‌هايشان را بدانان اعطا فرمايى. با اين نامها تو را مى‌خوانم كه بر محمد و خاندان او درود فرستى» . و پس از آن هرگونه حاجتى كه دارد به خداوند متعال عرضه كند.
وقتى خود را نزديك «ركنِ يمانى» يافت در هر شوطى آن را در آغوشش گرفته ببوسدش و بر پيامبر و خاندانش درود فرستد. و ميان اين ركن و ركنِ اسود - كه حجر الأسود بر آن نصب شده است و در آن جاى دارد خير دنيا و آخرت هر دو را از حضرت بارى تعالى درخواست كند و بگويد:
«ربّنا آتِنا فى الدُّنيا حَسَنة وفى الآخرة حسنة وقنا عذاب النّار»
در شوط هفتم در «مستجار» - كه نزديك ركن يمانى و محاذى باب كعبه است - درنگ كند، دستهايش را بر ديوار كعبه بگشايد و بگسترد، گونه‌ها و شكمش را بر كعبه نهد و براى اين كه خاكسارى و تواضع خويش را به خداوند اظهار دارد و زبان به ناتوانى خويش بگشايد، با اين مقال با حضرت خداوندگار خويش گفتگو كند كه:
«ألّلهم البيت بيتُك، والعبد عبدك، وهذا مقامُ العائذ بك من النار، ألّلهم انّى حَللتُ بِفنائكَ فاجعل قِراىَ مغفرتك، وهَب لى ما بينى و بينك واستوهبنى من خلقك»
«بار خدايا! اين خانه، خانۀ تو است و اين بنده بندۀ تو است، و اينجا پايگاهى است كه به تو از آتش دوزخ از رهگذر آن بايد پناه بريم. پروردگارا! من بر حريمِ تو فرود آمدم و