59 بررسى كلّى اقوال و رأى صواب

بى‌شك احرام مفهومى است شرعى و ما نمى‌توانيم در تعيين معناى آن، جز از روايات كمك بگيريم.

احرام در لغت

در اقرب‌الموارد چنين آمده است:

احرم: «الرجل دخل فى الحرم. وفى حرمةٍ لا تُهتَك ¹وفى الشهر الحرام.»

و در «العين» مى‌نويسد:

«أحرم الرّجل فهو محرم وحرام. . . وأحرمت أى دخلت فى الشهر الحرام. والحرمة ما لا يحلّ لك انتهاكه.» ²مؤلفان المعجم الوسيط در معناى آن نوشته‌اند:

احرم الرجل: «دخل فى الحرم، أو البلد أو فى الشهر الحرام. . . وبالصلوة دخل فيها.» ³و در قاموس مى‌نويسد:

احرم: «دخل فيه، أو فى حرمة لا تهتك أو فى الشهر الحرام.» ⁴معناى اصطلاحى و فقهى احرام

آنچه مهم است معناى اصطلاحى احرام است. از ميان معانى ده‌گانۀ گذشته، دو دسته از آنها قابل توجه و درخور بررسى و دقّت است:

1 - آن گروه از تعريفات كه احرام را خود تلبيه، ايقاع التلبيه مى‌دانست چون رواياتى در اين باره آمده است اين سرى از اقوال شايان توجه است.

2 - آن دسته از تعريفات كه احرام را به معناى «نيّت» مى‌دانست كه در سخنان فقها، گاه از آن تعبير به «التزام» و گاه به «توطين نفس» و بيشتر به «نيّت» شده است.

دلايل گروه اوّل: «تلبيه»

براى اين نظريه به روايات فراوانى تمسك شده است و مى‌توان تمسك كرد به: