75تعدادى از مسافران جان به جان آفرين بسپارند و مظلومانه در گوشه‌اى به خاك سپرده شوند.
در عصر كنونى نيز كه امكانات فراوانى براى مسافران فراهم شده، باز خطراتى جان انسانها را تهديد مى‌كند. افراد بشر، در زمين و آسمان امنيّت لازم را ندارند. گاهى هواپيماى مسافربرى بعلّت نقص فنى سقوط مى‌كند و تعدادى كشته مى‌شوند. و گاهى دو اتومبيل باهم برخورد مى‌كند و جان سرنشينان بى‌گناهش را مى‌گيرد. بنابر اين هيچكس نمى‌تواند آينده‌اش را پيش‌بينى نموده و به بازگشت خويش مطمئن باشد. از اين‌رو نوشتن وصيت امرى ضرورى و لازم است تا وارثان دچار مشكل نشده، تكليفشان را بدانند.
امام صادق - ع - فرمود: «كسى كه بر مركبى سوار مى‌شود لازم است وصيت كند.»
4 - اخلاص در نيّت
سالكان اين طريق، لازم است با نيتى خالص و جانى پاك در سرزمين وحى گام نهند، آنان كه دل به ديگرى سپرده‌اند به قرب حق راه پيدا نمى‌كنند. خداوند در قرآن كريم فرموده است:
«و ما اُمروا الّا ليعبدوا اللّٰه مخلصين له الدين» ؛ 1«و آنان را جز اين فرمان ندادند كه خدا را بپرستند در حالى كه در دين او اخلاص مى‌ورزند.»
خداوند قبل از آن كه به عمل آدميان بنگرد، به نيّت‌هاى آنان نظر مى‌كند.
رسول گرامى اسلام - ص - فرمود: «انما الاعمال بالنيّات» ؛ «كارها بر اساس نيّت‌هاست و ارزيابى هر عمل بستگى به نيت و انگيزۀ آن عمل دارد.»
ونيز فرمود: «خداوند آن مقدار از عمل را كه خالص و پاك براى او انجام شده مى‌پذيرد.» 2اخلاص شرط اساسى تمامى عبادات است و هر كس عبادتى را براى خودنمايى و ريا كارى، و يا دستيابى به امور مادّى و دنيايى انجام دهد، كارى بى‌فايده انجام داده است و صاحبش از آن بهره نخواهد گرفت. اين اصل تا آنجا اهميت دارد كه اگر رزمنده‌اى در ميدان جنگ و جهاد شركت نموده، براى رسيدن به غنيمت و يا چيره شدن در جنگ به تلاش نظامى دست زند و كشته شود، شهيد بحساب نمى‌آيد، و جايگاهش دوزخ است.