43يعنى: نه، واقعاً تو پاسخ نداده‌اى. از اين نكته‌ها درس بگيريم و حالت يك زائر واقعى را پيدا كنيم.
طواف
كعبه آن سنگ نشانى است كه ره گم نشود
حاجى احرام دگر بند، ببين يار كجاست
هفت شوط طواف برگرد كعبه، دومين واجب از مناسك عمره و يكى از مناسك حج است اما حقيقت طواف همسويى است با جهان هستى از ملك تا ملكوت و بر محور توحيد همچون پرگار گرديدن و حيات و ممات و مناسك و عبادات را براى خدا خالص كردن و هماهنگ شدن با فرشتگان خدا كه لحظه‌اى از اطاعت حق غافل و فارغ نيستند.
امام صادق - ع - مى‌فرمايد:
«و طُف بقلبك مع الملائكة حول العرش كطوافك مع المسلمين بنفسك حول البيت.»
«همانگونه كه با ديگر زائران در طواف كعبه‌اى با قلب خود همپاى فرشتگان كه پيرامون عرش در طوافند، طواف كن.»
و زائر با الهام از اين راز معنوى از فرش به عرش و از ملك به سوى ملكوت روى مى‌نهد و همراه با فرشتگان دائره‌اى را كه نقطۀ آغاز و پايانش خداست مى‌پيمايد تا فرشته‌خوى شود و صفات حيوانى از وجودش رخت بربندد. اين طواف به قلب است كه قبله‌گاهش جز در دل نيست. چنانكه در حديث قدسى آمده است:
«لا يسعنى أرضى و لا سمائى و لكن يسعنى قلب عبدى المؤمن» ؛ «آسمان و زمين گنجايش مرا ندارد اما دل بندۀ مؤمن من ظرفيت مرا دارد.»
و امام صادق - ع - در بخش ديگرى از حديث مصباح با اشاره به طواف و استلام حجر مى‌فرمايد:
«به نشانۀ تعظيم صاحبخانه و معرفت جلال و سلطنت او برهنه پاى خانه را زيارت كن و حجرالاسود را با رمز رضا و تسليم و خضوع استلام (لمس) نما.»
پس اى زائر گرامى! از اين تشريف و تكريمى كه خدا براى تو قائل شده، غافل مشو و خود را براى چنين لحظه‌هايى آماده ساز.