8خداوند دستور داد خانه‌هاى خودشان را قبله قرار دهند. اينجا شبهه‌اى مطرح مى‌شود كه: «چگونه منازل آنها قبله نمازشان قرار گرفت؟» در پاسخ بايد گفت: مراد از قبله، «مصلا و محل» نماز است نه «جهت» نماز؛ بدين معنا كه بنى‌اسرائيل اگر در بيرون از خانۀ خود نماز بخوانند حتماً بايد نماز آنها به سوى منزل خودشان باشد! بنابراين هيچ منافاتى ميان اين مطلب و آيۀ مورد بحث، كه كعبه را اولين قبله معرفى مى‌كند، وجود ندارد.
گرچه بعضى از مفسرين احتمال داده‌اند كه معناى آيه چنين باشد:
«واجعلوا بيوتكم متقابلات بعضها مع بعض» ؛ يعنى «خانه‌هايتان را روبرو و مقابل هم بسازيد تا از حال هم باخبر شده و از امنيت برخوردار باشيد.» ولى در هر حال، منظور اين نيست كه هركس در خارج از خانۀ خود نماز خواند، بايد به طرف خانۀ خودش بايستد تا خانه‌اش قبله نمازش باشد؛ زيرا كه قبل از تخريب، مراكز عبادى، مساجد و معابد آنها به طرف كعبه بود و پس از تخريب آنها به خانه‌هاى خود پناهنده شدند و در آنجا به عبادت پرداختند. قهراً همانگونه كه مساجدشان قبل از تخريب، به طرف كعبه بود، به هنگام نماز در خانه‌هاى خودشان هم به سوى كعبه نماز مى‌خواندند پس هيچ‌گونه منافات و تعارضى در ميان نيست.
بخشى از سرنوشت كعبه در تاريخ
كعبه سرگذشتى طولانى و حوادث فراوانى را پشت سرگذاشته است؛ يكى از حوادث تلخى كه نسبت به اين بيت شريف - كه معبد انبيا و قبله اوليا بود - پيش‌آمد، همان است كه مدتها به صورت بتكده درآمد؛ يعنى وثنيين و بت‌پرستان حجاز، بتها را در بالاى كعبه و احياناً درون آن قرار مى‌دادند و به كليددارى و توليت اين خانه هم افتخار مى‌كردند. قرآن كعبه را از همۀ آلودگيها تطهير كرد و سخن ابراهيم و اسماعيل - عليهماالسلام -؛ «أن طَهِّرا