32بن الحسين امام سجاد - ع - آمده، نام خدا را بر زبان جارى و آن را در جاى خود گذاشتند، حجرالأسود استقرار يافت و مردم تكبير گفتند و فرزدق اين جريان را در شعر خود اينگونه آورده است: يَكٰادُ يُمْسِكُهُ عِرْفٰانَ رٰاحَتِهِ رُكْنُ الْحَطيٖمِ اِذٰا مٰاجٰاءَ يَسْتَلِمُ 1
در اهميت اين سروده فرزدق، عبدالرحمن جامى در سلسلةالذهب مى‌نويسد: زنى از كوفه فرزدق را در خواب ديده، از وى پرسيد: خدا با تو چه كرد؟
فرزدق گفت: خداوند براى قصيده‌اى كه در مدح على بن الحسين - ع - سرودم مرا آمرزيد. آنگاه عبدالرحمن جامى كه مشهور به ناصبى بودن است مى‌گويد: سزاوار است كه خداوند به واسطه اين قصيده تمام مردم را بيامرزد. 2طواف نيابتى
مستحب است حاجى تا زمانى كه در مكه حضور دارد براى خود و يا به نيابت از ديگران طواف كند، آنان كه داراى معرفت بيشترى هستند به نيابت از پيامبر بزرگوار اسلام - ص - و امامان معصوم - عليهم‌السلام - طواف نموده، حج خود را با حج پيامبر و ائمه - عليهم‌السلام - پيوند مى‌زنند. موسى بن قاسم مى‌گويد: به امام جواد - ع - عرض كردم: مى‌خواستم به نيابت از شما و پدرتان طواف كنم، به من گفتند براى اولياى خدا [و به نيابت از آنان] نمى‌توان طواف كرد. حضرت فرمود: هر اندازه براى تو امكان دارد [براى آنان] طواف كن كه جايز است.
سه سال بعد [خدمت آن حضرت رسيده] عرض كردم: من براى انجام طواف به نيابت از شما و پدر بزرگوارتان كسب اجازه كردم و شما اجازه فرموديد و آنچه خدا خواست به نيابت از شما طواف كردم، سپس مسأله‌اى