4كبعه ببارد، تمامى نواحى پربركت خواهد شد.
بحث ادبى
ضمير «فيه» به «بلد» برمى‌گردد نه بخصوص «بيت» ، البته حرمت و بركتى كه بلد دارد، برخاسته از كعبه است و چنين نيست كه خود آن سرزمين به ذات خود داراى بركت بوده و مايۀ هدايت باشد.
طبق شواهدى كه روايات هم آن را تأييد مى‌كند، ضمير «دخله» نيز به بلد برمى‌گردد، گرچه كلمۀ «بلد» در آيه نيامده، ولى «بكّه» - كه منظور از آن، مكّه و آن سرزمين مى‌باشد - آمده است.
- بلد امن (امن تكوينى و تشريعى)
خداوند سبحان برابر دعاى حضرت ابراهيم خليل - سلام‌الله عليه - (كه يك مرتبه دعا كرد: «ربّ اجعل هذا بلداً آمِناً» 1و بار ديگر عرض كرد: «رب اجعل هذا البلد آمِناً») 2سرزمين مكه را از امنيت تكوينى و تشريعى برخوردار ساخت و فرمود «مَن دخله كان آمِناً» . گرچه عده‌اى خواسته‌اند اين جمله را ناظر به جريانى كه ذات اقدس اله به رسولش - صلى الله عليه و آله - بشارت داده بدانند؛ نظير آيۀ: «لَقَدْ صَدَقَ اللّٰهُ رَسُولَهُ الرُّؤْيا بِالْحَقِّ لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدالحَرٰامَ اِنْ شٰاءَاللّٰهُ آمِنينَ مُحَلِّقينَ رُؤُسَكُمْ وَ مُقَصِّرينَ لاٰتَخٰافُونَ فَعَلِمَ مٰالَمْ تَعْلَمُوا فَجَعَلَ مِنْ دُونِ ذٰلِكَ فَتْحاً قَريٖباً» 3ولى اين يكى از مصاديق «من دخله كان آمِناً» - كه يك امر مطلق است - مى‌باشد كه شامل «امن تكوينى» و «امن تشريعى» است.
احترام مكّه به سبب رسول‌اللّٰه است
گرچه خداوند تعالى در برخى از آيات، احترام سرزمين مكه را از «كعبه» مى‌داند امّا در جاى ديگر بطور تلويحى مى‌فرمايد:
ارزش اين سرزمين به وجود مبارك پيغمبر - صلّى اللّٰه عليه و آله - است وگرنه كعبه از آن جهت كه از سنگ و گل تشكيل شد، از آنچنان مقام منيعى برخوردار نبود و سود و زيانى ندارد.
قرآن كريم در اين زمينه مى‌فرمايد: «لاٰاُقْسِمُ بِهٰذا الْبَلَد وَ أَنْتَ حِلٌّ بِهٰذٰا الْبَلَد» 4؛ يعنى اگر به مكه قسم ياد مى‌شود، به احترام تو است اى پيامبر.
و نيز رواياتى كه دربارۀ زيارت امامان بعد از عمل حج آمده و مردم را مأمور به تجديد عهد با امام - عليه‌السلام - مى‌كند