41شود، گرفتار غضبى از جانب خدا و عذاب عظيمى خواهد شد، مگر كسى كه او را مجبور به اظهار كفر كنند، در حالى كه دلش آرام به ايمان است» .
بنابر نقلى، اين آيه در دو مورد گروه و جماعتى نازل شده كه از جملۀ آنان عمّار و پدر و مادر او (ياسر و سميّه) و عده‌اى ديگر است.
اين جماعت از سوى كفّار و مشركين مجبور به اظهار كفر شدند در اين ميان، پدر و مادر عمار از اين اظهار خوددارى كردند و شهيد گشتند، ليكن عمار آنچه را كه مشركين مى‌خواستند، اظهار نمود و از چنگ آنان رهايى يافت.
مسلمانان اين جريان را به پيامبر خبر داده و گفتند كه عمار كافر شده است. اينجا بود كه خداوند اين آيۀ كريمه را نازل فرمود.
در روايت صحيحه فضلاء وارد شده است كه شنيديم امام باقر - عليه‌السلام - فرمود: «التقيّة فى كل شئ يضطر اليه ابن آدم فقد احله اللّٰه» .3
«تقيه در مواردى است كه انسان به آن اضطرار پيدا مى‌كند و ناگزير مى‌شود و براستى خداوند آن را جايز و حلال قرار داده است» .