40انسان در اثر انجام يك عملِ صحيح و مطابق با مذهب و دين خويش، خوف و ترسى را بر جان، ناموس و مال خود و يا ديگران مشاهده كند، بايد از انجام آن عمل خوددارى و تقيّه كند و عملى را كه مطابق با مذهب مخالفين و يا كفار باشد انجام دهد. و بطور كلى تقيّۀ خوفى در موردى است كه اضطرار يا اكراهى متوجّه انسان شده باشد. به اين قسم از تقيه، در بعضى از آيات و روايات اشاره شده است.
خداوند در قرآن مجيد مى‌فرمايد:
«ولا يتّخذ المؤمنون الكافرين اولياء من دون المؤمنين و مَنْ يفعل ذلك فليس من اللّٰه فى شئ الّا ان تتقوا منهم تقاة و يحذركم اللّٰه نفسه والى اللّٰه المصير» .1
«مسلمانها نبايد كفار را سرپرست خود قرار دهند و هركس چنين كند، هيچ‌گونه ارتباطى با خداوند ندارد، مگر آنكه از آنها بترسد و تقيه كند. و خداوند شما را از مجازات خويش برحذر مى‌دارد و بازگشت به سوى او است» .
«من كفر باللّٰه من بعد ايمانه الا من اكره و قلبه مطمئن بالإيمان» .2
«هركس پس از ايمان، به خدا كافر