58«هر چهار مذهب عامّه، شستن پاها همراه با كعبين را يك مرتبه در وضو واجب دانسته اند. و اماميه: مسح پاها از نوك انگشتان تا كعبين را - كه همان برآمدگى روى پاهاست - واجب مى‌دانند.» 1
هرچند برخى از فقهاى اماميه تا روى كعبين را طريق احتياط دانسته اند، ليكن مسح تا كعب مجزى مى باشد:
امام خمينى(قدس سره) فرمودند:
«در مسح پاها، واجب مسح ظاهر روى پاها از سرانگشتان تا مفصل و برآمدگى است بنابر احوط البته اين مسح در جهت طول است. هر چند اقوى كفايت مسح تا كعب (برآمدگى) مى باشد. و در اين مسح، عرض پا اندازه و محدوده اى ندارد؛ يعنى هر اندازه باشد كافى است.» 2
ترتيب در پاها
از ديگر مباحث مطرح شده در مورد پاها، به ترتيب انجام دادن غَسْل و يا مسح است كه با توجّه به توصيه هاى پيامبر گرامى(ص) مبنى بر تيامُن 3نگاه اوّليه به اين وظيفه تقديم پاى راست بر پاى چپ است؛ هر چند، عكس اين روش؛ يعنى تقديم اليُسرى على اليُمنى جايز شمرده شده است؛ «جايز است مقدم داشتن پاى چپ بر پاى راست نزد همۀ مسلمانان، با اين تفاوت كه اماميه آن را مخالف طريق احتياط و مذاهب اربعۀ عامّه آن را مخالفت با اولى مى‌دانند.» 4
مسح بر موانع
از جمله اختلافات بين عامّه و اماميه، مجزى بودن و نبودن مسح برموانع روى پا و گاه روى سر است.
«مذاهب چهارگانه عامّه مسح بر خُفين (نوعى جوراب نازك چرمى) و جوراب را به جاى شستن پاها در وضو جايز مى‌شمارند امّا اماميه اين مسح را جايز و مجزى نمى دانند.» 5
هر چند آراى علماى اهل سنّت در مورد مسح بر مانع (خفين) تا هشت نظريه نيز رسيده كه برخى اقوال تفصيلاتى همچون جواز مسح براى مسافر و عدم جواز براى غير مسافر 6و يا جواز مسح همراه با كراهت 7و... را در برداشته كه مجموع اين آرا منسوب به مالك بن انس مى باشد.