45استدلال اماميه بر اين گفتار، روايتى از امام صادق(ع) است كه محمد بن مسلم از ايشان نقل مى‌كند:
«مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ الله(ع) قَالَ: مَسْحُ الرَّأْسِ عَلَى مُقَدَّمِهِ».
1
مسح سر بر جلوى آن مى باشد.
وجوب يكبار مسح سر
اماميه اتفاق نظر دارند كه مسح سر يكمرتبه بايد باشد و بيشتر از يكمرتبه بدعت مذموم در دين بوده كه ناشايست است و علاوه بر آن موجب بطلان وضو نيز هست. 2
عدم جواز مسح با آب جديد
يكى از مسائل اختلافى و مهم در فقه اماميه اين است كه مسح سر و پاها بايد با همان رطوبت و ترى كه از شستن دست ها باقى مانده است صورت گيرد و جايز نيست كه از آب جديد استفاده شود. 3
و اگر رطوبت دستان براى مسح كافى نباشد و يا خشك شده باشد، از جاهايى كه احتمال ترى در آن‌ها وجود دارد آب مى‌گيرد؛ مثل محاسن صورت براى مردان و يا ابروان براى زنان كه احتمال بقاى رطوبت در آن ها بيشتر از جاى ديگر است و گرنه از هر كدام از اعضاى وضو كه رطوبت وضو در آن‌ها باقى مانده است اين كار را انجام داده و آب وضو را از آنجا مى‌گيرد. 4
اين ديدگاهِ اكثر اماميه، بنا بر اجماع منقول است. 5
و اما روايت شاذّ و نادرى كه در بارۀ استفاده از آب جديد بيان شده، حمل بر تقيه گرديده 6و علاوه بر آن، روايات وضوى پيامبر(ص) ، دلالت بر عدم جواز مسح با آب جديد دارد. 7
شستن، كفايت از مسح نمى‌كند
به نظر اماميه، اگر متوضى به جاى مسح سر را بشويد پذيرفته نيست و بايد مسح را كه وظيفۀ اوست انجام دهد و نه فعل ديگر را. حتى اگر شستن بهتر و تميزتر به نظر آيد؛ چرا كه افعال وضو توقيفى است و بايد طبق دستور الهى عمل شود. 8
از ادلّۀ اماميه مى توان به آيۀ شريفه كه تصريح به مسح دارد 9و همچنين روايات وضو - كه ذكر آن ها گذشت - اشاره كرد. 10