37«هرگاه يكى از شما به سفر رفت در بازگشت حتى اگر شده يك قطعه سنگ براى خانواده‌اش هديه و تحفه بياورد.»
34- نماز اول وقت
«يا بُنَي وَ إِذَا جَاءَ وَقْتُ صَلاة فَلاَ تُؤَخِّرْهَا لِشَيءٍ وَ صَلِّهَا وَ اسْتَرِحْ مِنْهَا فَإِنَّهَا دَين» 1.
«بهترين الگو براى ما مسلمانان، پيامبر خدا (ص) و خاندان گرامى ايشان است. شيوه ومرام تمام اين بزرگان بر اين بود كه بهخاطر هيچ كارى نماز اول وقت را به تأخير نمى‌انداختند حتى در سفر.»
در حالات ائمۀ معصوم: آمده است: «هرگاه زمان نماز فرا مى‌رسيد، اندامشان ميلرزيد، رنگ چهرهشان دگرگون مى‌شد، وقتى علت را جويا مى‌شدند، مى‌فرمودند: «لحظۀ اداى امانتى است كه آسمانها و زمين و كوهها زير بار آن نرفتند و آن را برنتافتند!» 2
و يا مى‌فرمودند: «سزاوار است كسى كه در پيشگاه خدا مى‌ايستد، رنگش پريده و بندبند اعضايش بلرزد!»
امير مؤمنان، على (ع) در فرمانى به محمد بن ابى بكر - آنگاه كه او را والى مصر قرار داد - چنين نگاشت:
«صَلِّ الصَّلاَة لِوَقْتِهَا الْمُؤَقَّتِ لَهَا وَ لاَ تُعَجِّلْ وَقْتَهَا لِفَرَاغٍ وَ لاَ تُؤَخِّرْهَا عَنْ وَقْتِهَا لاشْتِغَالٍ وَ اعْلَمْ أَنَّ كُلَّ شَيءٍ مِنْ عَمَلِكَ تَبَعٌ لِصَلاَتِكَ» 3.
«نماز را در وقت معين آن به جا آور. نه به خاطر فراغت و بيكارى در انجام آن شتاب كن و نه به بهانۀ كار، آن را به تأخير بينداز، بدانكه همۀ اعمال تو بسته بهنماز تو است.»