54بوده است. 1او در جريان قيام ابوالسرايا مأمور تصرف مدينه شد 2و برخى خروج او را به همراه محمد الديباج بن امام جعفر صادق (ع) مى‌دانند كه او از سوى ابوالسرايا مأمور فتح مدينه بود، اما پس از مرگ ابوالسرايا، براى خود بيعت گرفت و محمد بن سليمان از سوى محمد ديباج امير مدينه شد. 3اما پس از ورود عيسى جلودى به اطراف مدينه و محاصرۀ اين شهر، محمد، پيكارى با سپاه ارسالى مأمون انجام داد، اما محمد در اين جنگ كشته شد. 4
در مدت امارت محمد بر مدينه، او قضاوت اين شهر را به محمد بن زيد بن اسحاق بن عبدالرحمان بن زيد بن حارثه انصارى سپرد. اما زمانى كه عيسى جلودى مدينه را تصرف كرد، عبدالرحمان بن عبدالله بن عبدالعزيز عمرى را در ربيع الأول سال 200ق. قاضى اين شهر منصوب كرد اما در زمان وزارت حسن بن سهل، او هم قاضى و هم امير مدينه شد. 5
برخى از مورّخان معتقدند كه پس از تصرف فدك به وسيلۀ هادى و هارون الرشيد، همچنان در دست عباسيان بوده 6و در سال 210ق. مأمون عباسى پس از مناظره با علماى شيعه و سنى، فدك را به دو تن از علويان به نام‌هاى محمد بن يحيى بن حسين بن زيد بن امام سجاد (ع) و محمد بن عبدالله بن حسين بن امام سجاد (ع) سپرد. 7بنابراين، توليت داود بن محمد بن سليمان كه پدرش در سال 199ق. مدينه را تصرف كرد و در سال200ق. كشته شد، يا به صورت استيلابى و از جانب پدر بود و يا تنها متولى موقوفات اميرالمؤمنين (ع) بود. و ارتباطى به فدك حضرت زهرا (عليها السلام) نداشته و يا اينكه او نيز بر بخشى از فدك در سال 210ق. توليت داشته است.
به هر حال، مأمون عباسى پس از مناظرۀ علماى اهل سنّت با علماى شيعه، براى فرماندار خود در مدينه (قثم بن جعفر) نوشت: «حاكم بر مؤمنين (مأمون) ، به لحاظ جايگاهى كه نسبت به دين خدا و خلافت رسول الله (ص) دارد، بر ديگران مقدم است در پيروى پيامبر و اجراى اوامر حضرت و قبول چيزهايى كه آن حضرت صدقه مى‌داد يا به كسى هديه مى‌كرد.
همانا، پيامبر خدا (ص) فدك را به حضرت زهرا (عليها السلام) عطا كرد و اين امر آشكار و معلوم و معروف است و در بين خاندان پيامبر (ص) نيز در آن شك و شبهه‌اى نيست و حضرت زهرا (عليها السلام) نيز بهترين دليل‌ها و شاهدها را ادعا كرده و نظر مأمون بر اين است كه فدك را به ورثۀ حضرت زهرا (عليها السلام) برگرداند. 8
در اين نامه اشاره شده كه مأمون فدك را به محمد بن يحيى بن حسين بن زيد بن امام سجاد (ع) و محمد بن عبدالله بن حسين بن امام سجاد (ع) واگذار كرده است. 9دعبل نيز در سروده‌اى اين كار