36و شكم خود را به‌ديوار خانه رساند و دست راست را به‌جانب در خانه بگشايد و حمد الهى را به‌جاآورد و صلوات بر پيغمبر فرستد و بعضى ادعيه كه وارد شده است]را [ بخواند و نيز سنت است كه اگر ممكن شود، داخل خانه شود و نمازها و دعاهايى كه وارد شده است بخواند و در وقت بيرون رفتن، از آب زمزم بنوشد و چون از مسجد بيرون رود بگويد:
(آئِبُونَ تَائِبُونَ لِرَبِّنَا حَامِدُونَ إِلَى اللَّهِ رَاغِبُون) ، پس به سجده رود، سجده طويلى به‌جاآورد، آنگاه برخيزد و از باب الحنّاطين 1كه حال آن‌را باب الله گويند و در برابر ركن شامى است و نسبت به كسى كه داخل مسجد مى‌شود - آن باب السُّلَم اول - درى است كه از سمت راست باب السلام است، بيرون رود و در وقت بيرون رفتن روى خود را به كعبه كند و از پشت بيرون رود و بگويد:
«اَنقَلِبُ عَلى اَن لاَ اِلَهَ اِلاَّ اللهُ» .
و در وقت بيرون رفتن از مكه، يك درهم بدهد و خرما بخرد و تصدّق كند كه كفاره باشد از محرّمات احرام، كه شايد از روى سهو يا جهالت از او صادر شده باشد و مخفى نماند كه كسى كه از قِبَل ديگرى نايب باشد كه حج را به عمل بياورد، بايد اعمال عمره و حج را به نحوى كه مذكور شد به عمل آورد و فرقى نيست مگر در نيت كه بايد در هر يك از اعمال نيابت بكند و بهتر آن است كه در هر يك از اعمال چنين نيت كند كه «فلان عمل را به‌جا مى‌آورم از جهت آن‌كه واجب است بر من، نيابة بر زيد مثلاً و أصالةً قربة إلي الله» ، و اگر بگويد: «فلان عمل به نيابت زيد به‌عمل مى‌آورم واجب قربة إلى الله» صحيح است اما بايد بداند معنى واجب در آنجا آن است كه، واجب است بر او نيابةً و بر زيد منوباً عنه اصالةً، كه به آن به معنى اول راجع خواهد شد.
و كسى كه نايب باشد و ]قبل [از اين از براى خود حج نكرده باشد، بعد از اتمام حج نيابت، بايد 2از براى خود عمرۀ مفرده به‌جا آورد.
و مخفى نماند در ايام حج سيصد و شصت طواف به‌عدد ايام سال سنت است و اگر نتواند، سيصد و شصت و چهار شوط كه پنجاه و دو طواف باشد بكند.
و مادامى كه در مكه است، نمازهاى واجب و سنت را در مسجدالحرام بكند، كه يك ركعت نماز در آن، مقابل صد هزار ركعت است و افضل آن است كه مسافر در مسجدالحرام نماز را تمام كند و مسجدالحرام آنچه محقّق است كه در عصر پيغمبر همان قدر بوده، همان قدرى است