14مى‌پوشم در عمرۀ اسلام عمرۀ تمتع، از جهت آن‌كه واجب است قربة إلى الله» ، پس اگر وقت نماز فريضه باشد، نماز را به‌جا آورد و اگر وقت فريضه نباشد دو ركعت به يك سلام، يا چهار ركعت به دو سلام، يا شش ركعت به سه سلام، نماز احرام بكند و نيت چنين كند كه: «دو ركعت نماز احرام عمرۀ اسلامِ عمرۀ تمتع مى‌كنم از جهت آن‌كه واجب است قربة إلى الله» .
و در ركعت اول بعد از حمد، سورۀ توحيد بخواند و در ركعت دويم بعد از حمد، سوره (قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ) بخواند و بهتر آن است كه پس از نيت احرام، ابتدا نيت عمره كند به اين طريق كه: «عمره به فعل مى‌آورم عمرۀ اسلام عمرۀ تمتع، از جهت آن‌كه واجب است قربة إلى الله» ، آن‌گاه نيت احرام ]كرده [و چهار تلبيه كند به اين طريق كه: «احرام مى‌گيرم و چهار تلبيه مى‌گويم در عمرۀ اسلام و عمرۀ تمتع از جهت آن‌كه واجب است، تقرّب به خدا.»
و بايد بداند كه معناى احرام، حرام كردن امورى چند است كه پيش از احرام بر او حلال بود و بايد اين معنى را در وقت نيت در خاطر خود بگذراند و نيز بايد معنى عمره را بداند؛ يعنى در وقت نيت، در هنگامي‌كه لفظ عمره را بر زبان جارى مى‌كند متذكر شود كه عمره، عبارت است از پنج عملى كه مذكور شد و بعد از نيت بلافاصله شروع كند به تلبيه گفتن و قدر واجب تلبيه بنابر اقوى اين است:
«لَبَّيكَ، اَلّلهُمَّ لَبَّيكَ، لَبَّيكَ لاَشَريكَ لَكَ لَبَّيكَ» و بهتر آن است كه اين فقره را اضافه كند:
«اِنَّ الحَمدَ وَالنِّعمَةَ لَكَ وَالمُلكَ، لاَشَريكَ لَكَ» .
و كسى كه از مسجد شجره احرام بسته باشد، سنت است از براى او كه چون به «بيدا» 1رسد صدا را به تلبيه بلند كند و دورى «بَيْدا» از مسجد شجره تخميناًبه‌قدر يك ميل 2است و سنت است كه در اكثر اوقات چهار تلبيه را بگويد؛ خصوصاً بعد از هر نماز فريضه و در سحرها و در وقت بيدار شدن از خواب و در حين سوار شدن بر شتر و فرود آمدن از آن و در وقت بالا رفتن بر بلندى و سرازير شدن از آن و در وقت ملاقات كردن با سوارى.
و واجب است كه چون خانه‌هاى كعبه 3را مشاهده كند، تلبيات را قطع كند و مشاهدۀ خانه‌هاى كعبه در وقتى است كه بر بالاى عقبه رود كه آن‌را عقبه مدنيين و عقبه سكن ابوطالب گويند و در پاى آن از سمت مكه، قبرستان معلاة و ذى‌طوى واقع است و مكروه است كه محرم در جواب كسى كه او را صدا زند لَبَّيك بگويد و سنّت است كه در جواب بگويد «ياسعد و يا خير» و