20ازرقى مينويسد:
«چون ابراهيم خليل از كار دعوت فراغت يافت، مأمور شد كه مقام را قبلۀ خود قرار دهد. ابراهيم (ع) آنرا كنار درِ كنونى كعبه قرار داد و مدّتها هم قبله بود. پس از او، اسماعيل (ع) هم به جانب آن و روبهروى درِكعبه نماز مى‌گزارد. پيامبر (ص) مأمور شد به جانب بيت المقدس نماز بگزارد و پيش از هجرت و مدتى پس از آن، همچنان به جانب بيت المقدس نماز مى‌گزارد، تا آنكه خداوند متعال آنچه را كه براى خود و پيامبرانش برگزيده بود، قبله قرار داد.
پيامبر (ص) در مدينه رو به ناودان كعبه نماز مى‌گزارد. (يعنى جهت قبله به جانب شمالى كعبه و ناودان آن بود) . و چون به مكه مى‌آمد، چنان رو به كعبه مى‌ايستاد كه مقام روبهروى ايشان بود.» 1
آيت اللَّه فاضل \ ميفرمودند: «شايد سر اينكه از ديرباز به هنگام برپايى نماز جماعت، امام مسجد الحرام و مأموران پشت مقام و رو به روى كعبه مى‌ايستند و نماز مى‌خوانند، پيروى از همان عمل ابراهيم خليل (ع) و پيامبر خدا (ص) باشد.» 2و امّا دليل اين سخن كه «در خلف مقام، هرجا كه قرار گرفته باشد» براى نماز موضوعيت دارد، روايتى است كه كلينى از ابراهيم بن ابو محمود نقل كرده است:
«قُلْتُ لِلرِّضَا (ع) أُصَلِّى رَكْعَتَىْ طَوَافِ الْفَرِيضَۀِ خَلْفَ الْمَقَامِ حَيْثُ هُوَ السَّاعَۀَ أَوْ حَيْثُ كَانَ عَلَى عَهْدِ رَسُولِ اللَّهِ (ص) ؟ قَالَ: حَيْثُ هُوَ السَّاعَۀ» . 3«از حضرت رضا (ع) پرسيدم: آيا دو ركعت نماز طواف را پشت مقام ابراهيم، همين جايى كه امروزه قرار دارد، بخوانم يا جايى كه در زمان پيامبر خدا (ص) قرار داشته است؟ حضرت در پاسخ فرمود: همان جايى كه امروزه قرار دارد.»