41مى‌كردند. 1منطقة عاليه با شهروندان عرب ويهودش، چنان از متراكم شد كه ناچار به توسعه به سوى غرب و جنوب غربى قبا گرفت. گروه‌هايى از آنان؛ مانند بنى‌قصيص و بنى‌ناغصه، با بنى‌انيف پيش از فرود آمدن اوس و خزرج بر آن‌ها، در قبا سكونت مى‌كردند. 2بنى‌قريظه در خانه‌هاى خود، در عاليه، واقع در وادى مهزور فرود آمدند. 3برادران آن‌ها بنى‌هدل و بنى‌عمرو نيز با آنان همراه بودند. 4بنى‌زعوراء در مجاورت مشربه امّ‌ابراهيم 5كه داراى قلعه‌اى بودند، فرود آمدند. 6اما بنى‌قينقاع كه بنى‌زيداللات نيز ميان آن‌ها به شمار مى‌آيند سكونتگاه خود را در پايان پل بطحان (جسر بطحان) در ادامۀ عاليه قرار دادند. در آنجا بازارى از بازارهاى مدينه قرار داشت. بنى‌قينقاع پس از پل، در سمت راست شخصى كه از مدينه به سوى عاليه رهسپار بود، پس از گذشتن از پل، دو قلعه از آنِ خويش داشتند. 7خانه‌هاى آنان تا قبا امتداد داشت. 8همچنان‌كه مردمانى از يهود در «شوط» و «عنابس» و «والج» و «زباله» تا «عين فاطمه» سكونت اختيار كرده بودند. 9مردم ساكن در شوط قلعه‌اى به‌نام «شرعبى» در اختيار داشتند. اين قلعه در جنوب «ذباب» بود و از آن پس، در اختيار بنى‌جشم‌بن حارث‌بن خزرج اصفر، براران بنى‌عبدالأشهل 10قرار داشت. ساكنين «والج» نيز در كنار قناة، اُطمى (قلعه‌اى) از آنِ خويش داشتند. 11يهوديان، صاحبان ثروت و مقام بودند؛ زيرا كه حاصلخيزترين زمين‌هاى مدينه را در اختيار داشتند. اين وضعيت زمينه را براى آنان فراهم ساخته بود كه روح برترى و تكبّر را بر ديگر عرب‌ها، كه در كنار آنان مى‌زيستند و هم‌پيمانشان بودند، داشته باشند. 12اوس و خزرج پس از به‌دست آوردن قدرت در مدينه و ايجاد رابطه با عموزادگان خويش در شام، به‌عنوان پشتيبانان خود بر ضدّ قدرت يهود، اقدام به خوار و ذليل كردن يهوديان نمودند. 13از اين رو، مالك‌بن عجلان، پس از كشته شدن پادشاه يهود «فطيون» خود براى جلب هميارى، رو به سوى شام نهاد. 14به‌نظر مى‌رسد اين حادثه نزديك به زمان هجرت بوده است. گواه ما بر اين سخن آن است رواياتى كه اشاره به شاهدان جنگ احد ندارد، فرزندان مالك‌بن عجلان را در جنگ بدر نام برده‌اند. 15غسانيان در شام به سرعت پاسخ تقاضاى اوس و خزرج را داده و در اين راستا لشكرى به فرماندهى ابوجبيله به يثرب گسيل داشتند 16كه اين سپاه در دامنۀ كوه احد فرود آمد و نيرويى را به سوى يهود فرستاد و سيصد و پنجاه نفر از افراد جنگجو و مبارز آنان را به قتل رسانيدند. 17با چيره شدن بر بزرگان و سركردگان يهود، قدرت آنان رو به ضعف نهاد و نفوذشان از ميان رفت تا آنجا كه يهوديان خود هم پيمانان اوس و خزرج شدند! 18يهوديان بعد از آن‌كه از به‌كار بردن زور بر ضدّ اوس و خزرج نا اميد شدند، حيله‌گرى و توطئه‌هاى خود را بر ضدّ دو قبيلۀ ياد شده