13بدين ترتيب، هر اندازه مفاهيم عبوديت و بندگى در وجود آدمى عميق‌تر گردد، او به سوى تكامل گام بلندتر بر مى‌دارد و به كمال مطلق نزديك‌تر مى‌شود. دعوت انبيا، همه در فراخواندن انسان‌ها به بندگى خدا و تأكيد بر لزوم تطابق ميان زندگى انسان و دستورات خداوند خلاصه مى‌شود. تمامى پيامبران، بدون استثنا اين فرمودۀ خداوند را تكرار مى‌كردند: أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُم مِّنْ إِلَهٍ غَيْرُهُ ؛ 1«كه خدا را بپرستيد، جز او شما را معبودى نيست.»
بنا بر اين، دعوت به توحيد، محتواى اصلى سخنان آن بزرگواران بوده است.
خداوند متعال مى‌فرمايد:
اذْ جَاءتْهُمُ الرُّسُلُ مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ اللَّهَ. 2
«چون فرستادگان [ما] از پيش رو و از پشت‌سرشان بر آنان آمدند [و گفتند:] زنهار! جز خدا را نپرستيد.»
و از پيامبر خدا (ص) چنين روايت شده است:
«برترين روزها، روز عرفه است و اگر روز عرفه جمعه باشد، ثواب آن حج از هفتاد حجّى كه روز عرفۀ آن جمعه نيست، بيشتر است. و برترين سخنى كه من و پيامبران پيش از من گفتهايم؛ «لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِيكَ لَهُ» است.»
كلمۀ توحيد، موجب اثبات حاكميت الهى در زندگى بشر و نفى تمامى مظاهر طاغوت و تكبر است. از اين رو، در قرآن كريم اين نكته مورد تأكيد قرار گرفته كه تمامى پيامبران (عليهم السلام) ، امت‌هاى خود را به دو امر فرا مى‌خوانند: «پرستش خداوند» و «روى گرداندن از طاغوت» ، چنان كه در قرآن كريم آمده است: وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولاً أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ وَاجْتَنِبُواْ الطَّاغُوتَ؛ 3«و در حقيقت در ميان هر امتى فرستاده‌اى برانگيختيم [تا بگويد] كه خدا را بپرستيد و از طاغوت بپرهيزيد.»
بدين ترتيب زندگى تمامى پيامبران (عليهم السلام) ، در راه تلاش براى تحقّق حاكميت خداوند در ميان امت‌ها و مبارزه با بت پرستى و نفى تمامى مظاهر طاغوت سپرى شده است، اما اين تلاش مستمر، در زندگى مولايمان حضرت ابراهيم خليل (ع) ،