56تمامى افراد اخطار مىكند: اگر كارى را در خلوت و يا در عيان انجام دهيد، هم خداوند از آن آگاه است و هم رسول و فرستادۀ او و هم مؤمنان ( \ ائمه اطهار عليهم السلام) 1و سپس شما به عالم قيامت منتقل مىشويد و به كيفر اعمالتان بر مىخوريد. از جملۀ آيۀ: . . . وَ سَتُرَدُّونَ إِلىٰ عٰالِمِ الْغَيْبِ وَ الشَّهٰادَةِ. . . نيز بهخوبى استفاده مىشود كه رؤيت اعمال در همين جهان و دنياى كنونى است و روايات فراوانى براى ما رسيده كه حاكى از همين حقيقت است:
«عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ: تُعْرَضُ الْأَعْمَالُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه و آله أَعْمَالُ الْعِبَادِ كُلَّ صَبَاحٍ أَبْرَارُهَا وَ فُجَّارُهَا فَاحْذَرُوهَا وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ تَعَالَى: اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللّٰهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ. . . .» 2«ابو بصير از امام صادق عليه السلام نقل مىكند كه حضرت فرمود: اعمال و كارهاى بندگان؛ چه اعمال نيكوكاران و چه بدكاران، در صبحگاهان، بر پيامبر خدا عرضه مىشود. پس متوجه اعمال خود باشيد، و اين همان مطلبى است كه از آيۀ: اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللّٰهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ. . . . استفاده مىشود.»
«عَنْ سَمَاعَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ: مَا لَكُمْ تَسُوءُونَ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه و آله فَقَالَ رَجُلٌ: كَيْفَ نَسُوؤُهُ؟ فَقَالَ: أَ مَا تَعْلَمُونَ أَنَّ أَعْمَالَكُمْ تُعْرَضُ عَلَيْهِ، فَإِذَا رَأَى فِيهَا مَعْصِيَةً سَاءَهُ ذَلِكَ فَلاَ تَسُوءُوا رَسُولَ اللَّهِ وَ سُرُّوهُ» . 3«سماعه گويد: از امام صادق شنيدم كه مىفرمود: چرا پيامبرخدا را ناراحت مىكنيد؟ شخصى از امام پرسيد: چگونه ما پيامبر را ناراحت مىكنيم (و حال آنكه سالها است از رحلت آن حضرت مىگذرد) ؟ امام صادق عليه السلام فرمود: اعمال و كردار شما بر حضرت عرضه مىشود و چون گناهان شما را مىنگرد، ناراحت مىشود. (بنابراين) ، توجه داشته باشيد كه حضرت را ناراحت نكنيد، بلكه با اعمال خوب خود او را خشنود نماييد.» 4پس معلوم شد كه پيامبر عظيم الشأن، شاهد بر اعمال ما بوده و از كارهاى ريز و درشت ما آگاه است. اين مطلب همانگونه كه براى پيامبر صلى الله عليه و آله مقام والايى را به ثبت مىرساند، براى ما نيز يك اخطار به حساب مىآيد كه بدانيم غير از خداوند متعال، پيامبر خدا و امام زمان عليهما السلام نيز بر اعمال ما اشراف دارند و از آن آگاهاند. معناى وسيعتر و لطيفترى نيز براى «شاهد» بودنِ پيامبر خدا شده كه در فراز بعدى به آن مىپردازيم.