49
إِنَّ اللّٰهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِىِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيماً. 1
«خدا و فرشتگانش بر پيامبر صلوات فرستند اى كسانى كه ايمان آورديد بر او صلوات فرستيد و سلام كنيد سلامى نيكو.»
در حديث مأثور است راوى مى‌گويد: به امام صادق عليه السلام عرض كردم كه وارد در طواف شدم و هيچ ذكر و دعايى جز صلوات بر محمد و آل او نگفتم و در سعى نيز چنين بود، فرمود:
به هيچ كس از آنان كه در طواف دعا كرده‌اند، چيزى داده نشده برتر از آنچه به تو داده شده است. 2دعاى حجر اسماعيل
امام صادق عليه السلام فرمود:
«كَانَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عليهما السلام إِذَا بَلَغَ الْحَجَرَ قَبْلَ أَنْ يَبْلُغَ الْمِيزَابَ يَرْفَعُ رَأْسَهُ ثُمَّ يَقُولُ: اللَّهُمَّ أَدْخِلْنِي الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِكَ وَ هُوَ يَنْظُرُ إِلَى الْمِيزَابِ وَ أَجِرْنِي بِرَحْمَتِكَ مِنَ النَّارِ وَ عَافِنِي مِنَ السُّقْمِ وَ أَوْسِعْ عَلَيَّ مِنَ الرِّزْقِ الْحَلاَلِ وَ ادْرَأْ عَنِّي شَرَّ فَسَقَةِ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ وَ شَرَّ فَسَقَةِ الْعَرَبِ وَ الْعَجَمِ» . 3«على بن الحسين عليهما السلام چون به حِجر مى‌رسيد، پيش از رسيدن به روبه‌روى ناودان، سر به آسمان بر مى‌داشت و مى‌گفت: خدايا! به رحمت خويش ما را داخل بهشت گردان و در حالى كه به ناودان مى‌نگريست مى‌فرمود: و به رحمت خويش مرا از آتش بازدار و از درد و رنج عافيت بخش و روزى حلال بر من زياد كن و شر پرى و بشر، عرب و عجم را از من باز دار.»
وقتى حاجى خويشتن را در جوار كعبه، برترين و مقدس‌ترين مكان مى‌يابد، خود را در جوار رحمت حق احساس مى‌كند؛ زيرا در كنار خانۀ محبوب و معبود بودن، احساس تقرّب و نزديكى به حق را موجب مى‌گردد. در اين هنگام كه نيازمند است و در قرب بى‌نياز مطلق قرار گرفته، لازم است آنچه را نداشته و ندارد درخواست كند و از همۀ آنچه ترس دارد، ايمنى بخواهد و از امورى كه آرزو دارد درخواست نمايد و اينجا است كه آموزگاران الهى به ما آموخته‌اند كه چه چيزى نداريم و از چه چيز ترس داريم و به چه چيزى بايد اميد داشته باشيم