10أُمَّةً مُسْلِمَةً. . . رَبَّنٰا وَ ابْعَثْ فِيهِمْ رَسُولاً مِنْهُمْ.
از همين ذريۀ من، رسول قرار بده و خداوند هم دعاى او را پذيرفت و پيامبر صلى الله عليه و آله را مبعوث كرد. 1بهترين شاهد بر اين مدعا، مطالعۀ آيات 124 و 141 سورۀ مباركۀ بقره است كه اهداف زير را به همراه دارد:
1. مقدمه‌اى باشد براى تغيير قبله تا همه فرقه‌ها بدانند كه اين قبله از يادگارهاى ابراهيم خليل است و هركس كه ادعاى پيروى از او را دارد، بايد بناى ابراهيم را نيز گرامى بدارد و آن را قبله و مطاف قرار دهد.
2. يهود و نصارى ادعا مى‌كردند ما وارثان ابراهيم و آيين او هستيم، اين آيات و آيات مانند آن، مى‌فهماند كه آن‌ها تا چه حد از آيين ابراهيم بيگانه‌اند.
3. مشركات عرب خيال مى‌كردند ميان آن‌ها و ابراهيم پيوندى عميق وجود دارد، به آن‌ها فهمانده شد كه برنامه‌شان هيچ رابطه‌اى با برنامۀ ابراهيم ندارد و آيين ابراهيم توحيد محض و نفى هرگونه شرك است.
4. بر همگان اعلان مى‌كند كه دين يكى است و همۀ پيامبران مبلّغ يك دين و داراى يك هدف‌اند و آن تنها دين پاك ابراهيم است؛ قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْرٰاهِيمَ حَنِيفاً وَ مٰا كٰانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ و هركس از اين آيين پاك روى بگرداند، سفيه خواهد شد؛ وَ مَنْ يَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ إِبْرٰاهِيمَ إِلاّٰ مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ . 2و بالأخره در سورۀ آل عمران اعلان شد كه پيرو واقعى حضرت ابراهيم، حضرت محمد و مسلمانان مى‌باشند؛ إِنَّ أَوْلَى النّٰاسِ بِإِبْرٰاهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَ هٰذَا النَّبِيُّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا . 3فلسفۀ تعدادى از اعمال حج، به زندگى سراسر افتخار او (ابراهيم) بستگى دارد، به همين جهت نام ابراهيم و خاطرۀ او با تمام مراسم آميخته است؛ به‌طورى كه گفته مى‌شود حجّى كه بى ياد ابراهيم باشد ناتمام است.