34لقب در مورد سادات به كار مى‌رود. در سال 1085ه. ابراهيم احسائى، «تفسير فرات كوفى» را در مكّۀ مكرّمه با وى مقابله كرده و وى مقابله و تصحيح خود را بر روى آن نسخه گواهى كرده است. 137 - عبداللّٰه طائى، كتاب «علل‌الشرايع» تأليف شيخ صدوق را در مكّۀ مكرّمه تصحيح و مقابله كرده است. 238 - على جبعى (1068 - 970) ، برادر صاحب «المدارك» ، بيش از بيست سال در مكه سكونت داشته و به تدريس و تأليف مشغول بوده و در همان‌جا از دنيا رفته‌است. از تأليفات وى «الشواهدالمكّيه» ، در ردّ «الفوائد المدنيۀ» محمد امين استرآبادى است. مى‌توان گفت وى يكى از علماى برجستۀ اصولى است كه در برابر محمد امين استرآبادى مقاومت نمود. پس در مكه، در آن زمان، هم از اصوليان و هم از اخباريان حضور داشته‌اند.
وى داراى پنج پسر به نام‌هاى: زين‌العابدين، جمال‌الدين، ابوالحسن، حيدر و على بوده كه ظاهراً آنان نيز اهل فضل و كمال بوده‌اند. برخى دانشمندان از وى اجازه دارند؛ مانند: محمد محسن‌بن محمد مؤمن با اجازه‌اى به تاريخ 1051، مير محمد مؤمن بن دوست محمد صاحب كتاب «الرجعه» ، محمد طاهربن محمد حسين شيرازى، صالح‌بن عبدالكريم بحرانى. قاسم‌بن محمد كاظمى نيز در طائف و مكه نزد وى درس خوانده است. 339 - على رضا بن آقا جانى، كتاب «تهذيب» را، در مكه، نزد ميرزا محمد استرآبادى مؤلف كتب رجال آموخته و در سال 1016ه. از وى اجازه گرفته است. 440 - على نجفى بن ابراهيم، صاحب نسخه‌اى از تفسير فرات كوفى بوده كه به سال 1083 در مكّۀ مكرّمه استنساخ شده و بر مُهر وى، تاريخ 1083 حكّ بوده است. 5شيخ آقا بزرگ به حضور وى در مكّۀ مكرّمه تصريح نكرده، ليكن به نظر مى‌رسد او از مكه نسخۀ مذكور را خريده است.
41 - عيسى‌بن زين‌العابدين مازندرانى، در مكّۀ مكرّمه به سر مى‌برده و در آن‌جا همۀ كتابِ «من لايحضره الفقيه» را استنساخ كرده و در 19 شوال 1053 به پايان رسانده است. 642 - فتح‌اللّٰه‌بن مسيح اللّٰه، در مكّۀ مكرّمه مى‌زيسته و كتاب «اَبنية الكعبه» را در تاريخ بازسازى‌هاى كعبه در طول تاريخ نگاشته و در آن گزارشى از تجديد بناى كعبۀ مشرفه در سال 1040 ارائه كرده‌است؛ زيرا خود شاهد تخريب آن، بر اثر سيل و سپس بازسازى‌اش بوده