40ياد و مرام آن حضرت (در جوّ حاكم بر عصر بنى‌اميّه و بالاخص معاويه) در ميان مسمانان انجام گرفت، نمى‌توان استفاده كرد كه از نظر آنان، در مقاطعى كه كيان اسلام در خطر باشد و كافران و مستكبران درصدد سوزاندن ريشۀ اسلام و مسلمين باشند، لعن و نفرين و اعلام انزجار و برائت از آنان، واجب و ضرورى است؟ چه تفاوتى ميان دشمنان دين در آن روز و دشمنان دين در عصر حاضر وجود دارد، جز اينكه امروز آشكارتر و گستاخانه‌تر بر كيان دين هجوم آورده‌اند؟ آيا معناى كلام امام جعفر صادق عليه السلام كه فرمود:
«. . . وَ البَرائَةُ مِنَ الأنصاب وَ الأزلام وَ ائمّة الضلال و قادة الجور كلّهم أوّلهم و آخرهم واجبة» 1غير از اين است؟ تا وقتى كه سخن از توحيد و يكتاپرستى هست، برائت از مشركان، جزء لا ينفكّ آن است و بدون انجام اين تكليف، نمى‌توان به حقيقت توحيد رسيد و موحّد به معناى واقعى شد.
پى‌نوشتها: