33او برمى‌خيزد؛ بنى‌اسرائيل را از تحت سلطۀ فرعون و ظلم و ستم او مى‌رهاند؛ چنانكه پيروان او راهش را ادامه مى‌دهند و مؤمن آل‌فرعون، مردم را به توحيد و برائت از ربوبيت فرعون فرا مى‌خواند. 12 - اسلام و برائت از مشركان
اعلان برائت از مشركان و ملحدان، در دين اسلام و بعثت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به اوج خود رسيد. آيات مُتعدّد قرآن، «ابراز انزجار و برائت پيامبر از مشركان» را ترسيم مى‌كند. . . پيامبر، مأموريت پيدا كرد به مشركان ابلاغ نمايد كه:
أَئِنَّكُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللّٰهِ آلِهَةً أُخْرَى قُلْ لَاأَشْهَدُ قُلْ‌إِنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَاحِدٌ وَإِنَّنِي بَرِىءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ. 2
«آيا شما واقعاً گواهى مى‌دهيد كه در كنار خدا، خدايان ديگرى است؟ بگو: من گواهى نمى‌دهم. بگو: او تنها معبود يگانه است و بى ترديد، من از آنچه شريك [ او ] قرار مى‌دهيد، بيزارم.»
فخر رازى مفسّر بنام اهل سنت، در تفسير اين آيۀ شريفه مى‌گويد:
«به سه وجه بر برائت از شرك و اثبات توحيد دلالت دارد، و جملۀ سوم (انّنى برىءٌ ممّا تشركون) صريح در اين معناست؛ لذا علماى اسلام بر كسى كه اسلام مى‌آورد، مستحب دانسته‌اند كه ابتدا شهادتين را بر زبان جارى كند، سپس از هر دينى غير از اسلام تبرّى جويد. 3حتى اگر اقوام و نزديكان پيامبر نيز دست از «شرك و بت‌پرستى» برنداشتند، باز هم پيغمبر موظف است آنان را انذار نمايد. و در صورت اصرار بر شرك و الحاد، از ايشان برائت جويد:
وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ‌الْأَقْرَبِينَ* وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنْ‌اتَّبَعَكَ مِنْ‌الْمُؤْمِنِينَ * فَإِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ إِنِّي بَرِىءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ * وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَزِيزِ الرَّحِيمِ. 4
«و خويشان نزديكت را هشدار ده و براى آن مؤمنانى كه تو را پيروى كرده‌اند، بال خود را فروگستر و اگر تو را نافرمانى كردند، بگو: «من از آنچه مى‌كنيد، بيزارم» و بر [ خداى ] عزيز مهربان توكّل كن.»
علاوه بر آيات گذشته، كه بيانگر پيام توحيدى پيامبران است وبخش ديگرى از آنها در مباحث آينده خواهد آمد، آيات ديگرى از قرآن نيز مى‌تواند دليل يا لااقل مؤيّدى برضرورت اعلان برائت ازمشركان و ملحدان باشد (كه طى سه عنوان آتى همين