196 - سنگها بايد پرتاب شوند و قرار دادن سنگها در جمرات كافى نيست؛

7 - پرتاب سنگها بايد با دست باشد، نه پا يا وسيلۀ ديگر؛

8 - سنگها حتماً بايد به جمرات برسد، والّا دوباره پرتاب گردد؛

9 - پرتاب سنگها بايد پشت سرهم باشد؛

10 - به هر يك از جمرات بايد هفت سنگريزه زده شود. ¹هركدام از اين جمرات ثلاث (اولىٰ، ثانيه، ثالثه) ، بيانگر مرحله‌اى از توحيد عرفانى است.

جمرۀ اولىٰ، شاخص توحيد ذاتى و جمرۀ ثانى، توحيد صفاتى و جمره ثالثه، توحيد افعالى است.

از آنجا كه وسوسه‌هاى شيطانى هيچ‌گاه انسان را رها نمى‌كنند و در هر مرحله‌اى به صورت خاص ظاهر مى‌شوند، به طورى كه «اگرش در نگشايى، زره بام درآيد» ، بدين جهت، در هر لحظه با تمسك به اعمال عبادى خاص، بايد خود را از دام آنها رها ساخت.

محيى‌الدين عربى از سنگريزه‌هايى كه در رمى جمرات استفاده مى‌شود، به «حصاة الافتقار» ²تعبير مى‌كند؛ سنگهايى كه همۀ وسوسه‌ها و هرگونه توجه به غير خدا را از آدم دور مى‌كنند و تنها احتياج به عظمت ربوبى را در جان و دل حجگزار زنده نگه مى‌دارند. تعبير ابن عربى، اين آيۀ شريفه را به ذهن مى‌آورد كه: اَنْتُمُ الْفُقَرٰاءُ اِلَى اللّٰهِ وَاللّٰهُ هُوَ الْغَنِىُّ الْحَميٖد. . . ³همۀ شما به خداوند محتاجيد و تنها اوست كه غنى و بى‌نياز است.

مرحوم فيض كاشانى در اسرار رمى جمرات مى‌گويد:

در رمى جمرات، فقط بايد امتثال امر الهى و اظهار بندگى را قصد كنى. سپس سعى كن كه در اين امر، خود را به حضرت ابراهيم شبيه ساخته باشى؛ آنگاه كه شيطان در اين موضع به وى رو كرد و خواست تا در دل حضرت ابراهيم شك و شبهه‌اى ايجاد كند و او را به سرپيچى وادارد، كه خدا امر كرد تا ابراهيم وى را به سنگها از خود دور سازد. و مبادا گمان كنى كه اكنون شيطانى به تو رو نياورده تا تو او را با سنگريزه از خود دور كنى؛ زيرا چنين فكرى، خود نشانۀ القاى شيطان است. ⁴مى‌توان گفت كه جمرات و رمى آنها، هركدام، سمبل و علامت يك چيزاند. جمرات، نشانه وسوسه مكرّر شيطان و رمى آنها نشانۀ نفى القائات اوست. بنابراين، آنكه رمى جمرات