537 - سلار (م - 463) در مراسم، ذكرى از وجوب عمره، پس از حجّ قران و افراد نمى‌كند. او مى‌گويد:
«حجّ قران عبارت است از احرام و همراه كردن هدى و دو طواف و يك سعى ميان صفا و مروه.» 1قاضى ابن برّاج (م - 481) از فقيهانى است كه تصريح مى‌كند بر وجوب عمره، پس از انجام حجّ قران و افراد. او پس از شمردن اعمال حج قران مى‌نويسد:
«لازم است پس از اعمال حج قران، عمرۀ مفرده گزارده شود.»
سپس مى‌فرمايد:
«اعمال حجّ افراد مانند حجّ قران است.» 2ابن حمزه (م - 580) نيز عمره را پس از حج قران و افراد لازم مى‌داند. ايشان پس از تقسيم عمره به آنچه كه پيش از حج واجب و پس از حج واجب به جا آورده مى‌شود، مى‌نويسد:
«عمره‌اى كه پس از اعمال حج واجب است، عمرۀ حجّ قران و افراد است.» 3ابن ادريس (م - 598) در اعمال حجّ قران و افراد مى‌نويسد:
«پس از انجام مناسك اين دو (حج قران و افراد) ، حاجى بايد از مكّه به سوى مسجد تنعيم و يا يكى ديگر از ميقاتها خارج گردد و از آنجا محرم شود. براى انجام عمرۀ مبتوله 4(كنايه از عمرۀ مفرده) .»
علّامۀ حلّى (م - 672) نيز در شرايع تصريح مى‌كند بر اين كه در حج قران و افراد بايد عمرۀ مفرده انجام گيرد، ايشان پس از بيان مناسك آن دو، مى‌فرمايد:
«واجب است بر او (كسى كه حجّ افراد انجام داده است) انجام عمرۀ مفرده.» 5جمع بندى و نتيجه‌گيرى
از كلمات فقها روشن شد كه شايد اول فقيهى كه تصريح كرده بر وجوب عمرۀ مفرده پس از حجّ قران و افراد، شيخ طوسى رحمه الله بوده است و فقهاى پيش از او، با اين كه در مقام بيان تعريف و تبيين اجزاء حجّ قران و افراد بوده‌اند، ذكرى از وجوب عمرۀ مفرده پس از آن دو، به ميان نياورده‌اند و كسانى كه (همانند محقّق حلّى) عمرۀ مفرده را پس از حجّ افراد و قران