70
انگيزۀ سفر عقيل به شام و پذيرفتن هديه از معاويه
محمدصادق نجمى
در مقالۀ گذشته اشاره كرديم كه يكى از محورهاى مخالفان عقيل بن ابيطالب در تحقير و توهين وى، بزرگ‌نمايى سفر او به شام و ملاقاتش با معاويه است كه اين سفر را از نظر «زمان» ، به دوران حيات امير مؤمنان - ع - نسبت داده‌اند و در كيفيت آن نيز عناوين و عباراتى مانند: «دشمنى با على» ، «فرار از على» ، «مفارقت و جدايى از على» و. . . به كار برده‌اند تا هم شخصيت عقيل را درهم بشكنند و او را فردى معرفى نمايند كه حاضر نبود از امير مؤمنان اطاعت و تبعيت كند و هم امير مؤمنان - ع - را شخصى معرفى كنند كه از نظر سياسى و جاذبه اخلاقى قادر نبود حتى با برادرش عقيل كه بيست سال از وى بزرگتر بود مدارا و مماشات نمايد! و تلويحاً از معاويه قيافه‌اى بسازند كه داراى جاذبۀ اخلاقى و عاطفۀ انسانى بود كه در بحرانى‌ترين شرايط و با وجود دشمنى شديد و درگيرى سخت بين او و امير مؤمنان، برادر على - ع - به درباره معاويه پناه آورد و او هم با روى گشاده وى را پذيرفت.
و در همان مقاله در اين زمينه از دو جهت بحث نموديم كه؛ اولاً طبق دلائل مسلّم، سفر عقيل به شام پس از شهادت امير مؤمنان انجام گرفته است.
وثانياً: گفتگوهاى عقيل و معاويه نشانگر اين است كه هدف وى از اين سفر