11ياى متكلم - كه خداست - اضافه‌اى است تشريفى و خداوند در هيچ خانه‌اى نمى‌گنجد؛ ليكن اين وضع دربارۀ هيچ بيت و خانه‌اى در قرآن وجود ندارد.
فقط در دو مورد از آيات قرآن كريم دربارۀ كعبه، تعبير «بيتى» بدين شرح به كار رفته است:
* «. . . وعهدنا الى ابراهيم واسماعيل أن طهّرا بيتى للطّائفين والعاكفين والرّكّع السجود» 1«ما به ابراهيم و اسماعيل فرمان داديم كه خانۀ مرا براى طواف كنندگان و ساكنان و راكعانى - كه پيشانىِ خود را فروتنانه و در مقام تعظيم من بر خاك مى‌سايند - پاكيزه سازيد.»
** «وإذ بوّأنا لابراهيم مكان البيت أن لا تشرك بى شيئاً وطهّر بيتى للطّائفين والقائمين والرّكّع السجود» 2«و به يادآور زمانى را كه براى ابراهيم، اقامت و استقرار در خانۀ (خود) را مهيا وفراهم كرديم، و با او قرار گذارديم كه: خانۀ مرا براى طواف كنندگان و به پاى خيزان پرستشگر و يا ساكنان و راكعانى كه در برابر عظمتِ من پيشانى خود را بر خاك مى‌سايند، پاكيزه گردان.»
ابراهيم موظف شد خانه‌اى را كه صرفاً از آنِ خدا؛ يعنى در واقع از آن همۀ مردم شناسانده شده است، از هرگونه آلايشهاى ظاهرى و روحى پالايش كرده و پاكيزه‌اش گرداند.
طى احاديث متعددى به آهنگ كنندگان اين خانه و زُوّار و ديدار كنندگان بيت‌اللّٰه الحرام، ذيل يادكرد اين دو آيه، توصيه شده است كه با تن و بدنى پاكيزه و پوشاك و جامۀ لطيف و جان و دلى پالوده از هرگونه آلودگى و پليدى و پلشتى، بر اين خانه درآيند. 3امام صادق - عليه‌السلام - ذيل آيۀ «أن طهّرا بيتى. . .» فرمود: مشركان را از اين خانه بران و دور ساز. و همچنين فرمود: وقتى ابراهيم خانۀ خدا را بنا كرد، كعبه از دَم و نَفَسها مشركان كه با آن تماس برقرار مى‌كرد، به سوى خدا شِكوه آورد. خداوند به كعبه خاطرنشان ساخت: آرام باش كه در آخرالزمان گروهى را كه خويشتن را نظيف و پاكيزه و با كام و دهانى كه دندانهايش خلال و مسواك خورده است، به سوى تو گسيل مى‌دارم، مسواكى كه از شاخه‌هاى درخت برمى‌گيرند. 4آرى بايد دل را از هرگونه آلودگى به هنگام ديدار و درآمدنِ بر بيت‌اللّٰه الحرام پاكيزه ساخت و بايد با بيرون و درونى نظيف بر آن وارد شد. در كشف الاسرار آمده است: