66آمده است.
كشورهاى ثروتمند اسلامى از جمله خود عربستان، با وجود ثروت خدادادى فراوان، جز در موارد ناچيز، كار چشمگيرى كه متناسب با روند پيشرفت و مدنيّت معاصر باشد، انجام نداده‌اند و آنچه اخيراً انجام شده در مقايسه با آن همه اسراف كارى و كاخ‌سازى و رفاه‌طلبى‌هاى افراطى ملوك و شاهان اسلام پناه بسيار ناچيز است كه اين درد دل جايى ديگر و فرصت و مجالى متناسب مى‌خواهد.
البته اشاره به اين نكته ضرورى است كه مِنىٰ در محدودۀ فعلى‌اش، گنجايش حاجيان و زائران خانۀ خدا را دارد و خدماتى نيز به حجاج ارائه مى‌شود، ليكن مى‌بايست: اولاً: تنگ‌نظرى و قشريگرى برخى باصطلاح، علماى وهّابى كه به بهانۀ «جلوگيرى از بدعت» ! ، جلوى اقدامات اصلاحى را مى‌گيرند و مانع از انجام كارهاى بنيادى و اساسى مى‌شوند، از بين برود. ثانياً ملّت‌ها و دولت‌هاى مسلمان به اتّحاد و اتّفاق بيشترى بيانديشند و به توطئه‌هاى استكبار جهانى و خصومت‌هاى جهانخواران صهيونيست و صليبى، توجّه كنند و در ادارۀ امور حجّ، تشريك مساعى بيشترى بنمايند و بدانند كه جهان اسلام، واحد به هم پيوسته است، بويژه اماكن مقدّسى چون مكّه، مدينه و قدس كه از آنِ همۀ مسلمانان عالم است. بنابراين همۀ كشورهاى مسلمان بايد در اداره كردن آنها شريك و سهيم باشند و بايد در برنامه‌ريزى‌هاى مربوط به حج و اماكن و مشاعر مقدّس، مشاوره و رايزنى به عمل آيد و لازم است براى رسيدن به اين مقصد، سمينارهاو نشست‌هاى مفيد و ثمربخش، همه ساله قبل و بعد از حج برگزار شود و تصميمات اتّخاذ شده به اجرا درآيد.
قربانى منىٰ:
كشتن قربانى‌ها در منىٰ از مسائل بغرنج و از موضوعات سؤال برانگيز در سالهاى اخير است و چنانكه خاطرنشان شد، راه حلى معقول و اسلامى مى‌طلبد.